24.4.2017 | 01:46
Ελευθερία
Το ξέρω ότι δεν ενδιαφέρεσαι αλλά εγώ σε σκέφτομαι. Εκεί που νόμιζα ότι σε έχω ξεπεράσει, λίγο πιο μετά πιάνω τον εαυτό μου να σε σκέφτεται. Κοιτάζω τις φωτογραφίες που ανεβάζεις στο facebook. Είσαι τόσο όμορφη και έχεις ένα υπέροχο χαμόγελο. Φαίνεται να περνάς πολύ όμορφα, φαίνεται να έχεις πολύ καλούς ανθρώπους δίπλα σου, που να σε στηρίζουν. Σκέφτομαι την πρώτη φορά που βγήκαμε και όλα όσα κάναμε και είπαμε (όχι κάτι ερωτικό). Δεν μπορούσα να κάνω κάτι και να ήθελα, αλλά και να ήθελες κι εσύ, πάλι δεν θα μπορούσαμε, το ξέρω και σε καταλαβαίνω. Μου έδινες όμως την εντύπωση ότι δεν ήσουν ευτυχισμένη, με την σχέση σου; με την ζωή σου; Δεν θέλεις γάμο (ή μπορεί να φοβάσαι) γιατί παρατηρείς τις φίλες σου πως δεν είναι ευτυχισμένες και δεν θέλεις να σου συμβεί κάτι τέτοιο, δεν ξέρω, αλλά κατάλαβα ότι έχεις μία αδυναμία στα μωράκια. Ίσως να φταίει το ότι περιβάλλεσαι από τις παντρεμένες φίλες σου με παιδάκια, όπως μου είπες. Έκτοτε, δεν έχουμε ξαναβρεθεί και έχουμε μιλήσει πολύ ελάχιστα. Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω. Την ημέρα εκείνη πιστεύω πως μου μίλησες για πράγματα που ούτε στις κολλητές σου δεν τα εκμυστηρεύτηκες. Ίσως πάλι να είναι όλα στο μυαλό μου. Θα ήταν σωστό άραγε να επικοινωνήσω μαζί σου μετά από τόσους μήνες; Χωρίς να κάνω κάτι φυσικά, απλά μου έχεις λείψει και θα ήθελα να σε δω.Π.