ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωρίζω άτομο το οποίο είναι εξωτερικό απο τα 13 του,!(εμένε Ελλάδα μέχρι τα 12) έχει σπουδάσει-δουλέψει,βγαζει ένα σκασμό λεφτά και του χρόνου θα επιστρέψει μόνιμα για να εργαστεί στην Ελλάδα.Το όνειρο του ήταν να επιστρέψει πάλι στην χώρα που αγαπάει και επιτέλους θα το καταφέρει.

ετσι ειναι η Ελλαδα παντα λειπει ... εγω προσωπικα ηρθα στα 16 μ εδω και εδω εκανα τη σχολη μ και εχω δουλεψει εδω και τωρα στο μεταπτυχιακο μ πληρωνομαι... και το εχω ψαξει για να ξαναγυρισω ελλαδα ομως η διαφορα στα λεφτς. φαινεται αρκετα μεγαλη οπως και οτι αφορα τη. γραφειοκρατεια που δεν μπορω να με φανταστω να μενω εκει και μ φαινεται αδυνατο να τα βγαλω περα στην ελλαδα ... ομως η καρδια μ ανοιγει καθε φορα που βρισκομαι ελλαδα ... δεν ξερω τι θα γινει στο μελλον μακαρι να μπορουσα να φανταδτω την ζωη μ εκει θα εφευγα αμεσως

4χρονια στην Αγγλία.Σαν την Ελλάδα δεν έχει.Ειμαστε το καλυτερο "χωράφι"του κοσμου.Στο εξωτερικο πας για λεφτά...Αυτό ήταν κάποτε.Ποιο είναι το νόημα να είσαι μετανάστης και ό,τι βγάζεις να το δίνεις,σε νοίκι,και βιοποριστικές ανάγκες,και να μη μπορείς να βάλεις κάτι στην ακρη? Μπορεί να κερδίζεις πολλά σε εμπειρίες, αλλά δε θα καταφέρεις ποτέ να τις ρευστοποιήσεις για να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου....

Ακριβώς το ίδιο νιώθω κι εγώ. Η νοσταλγία έχει χτυπήσει κόκκινο...