ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι μια μορφή δυσλειτουργίας αυτού του κέντρου, να έχω έλλειψη σκοπού ζωής ή να έχω για σκοπό μου τους σκοπούς και τα θέλω των υπολοίπων...Που σημαίνει να είμαι με αλυσίδες δεμένη/ος με τα στάνταρ και τα πρέπει και τους κανόνες που υπάρχουν χωρίς πραγματικά να τα θέλω και ούτε να ξέρω γιατί τα κάνω…Ο σκοπός της ζωής όσο είμαστε συνδεδεμένοι με το Εγώ, βρίσκεται μέσα σε πράγματα και καταστάσεις που δεν έχουν ουσία. Θεωρούμε ότι σκοπός της ζωής μας είναι να αποκτήσουμε μια καλή θέση σε δουλειά, μια καταξιωμένη οικογενειακή ζωή κάτω από προϋποθέσεις όπως παιδιά, ένα δικό μας σπίτι, έναν σύντροφο που να πληρεί όλα τα πρέπει δηλαδή να είναι δουλευταράς, να είναι τρυφερός και να δέχεται τους γονείς μου και τα αδέρφια μου με χαρά. Να μη με καταπιέζει σε τίποτε, ακόμη και με την δική του οικογένεια δηλαδή τη μάνα του κλπ.Όσο είμαστε συνδεδεμένοι με το Εγώ βελτιώνουμε την εξωτερική μας εμφάνιση μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί σε όλους τους άλλους.Προσπαθούμε το σπίτι μας να είναι πάντοτε στην πένα για να μη μας πει κάποιος ότι είμαστε κακονοικοκυρές. Έτσι ψάχνουμε συνέχεια να καλύψουμε τα κενά του σπιτιού μας αδιαφορώντας για το ψυχολογικό φορτίο που θέτουμε εμάς και τους συνανθρώπους μας. Αφού όλα πρέπει να είναι μια χαρά για να έχουμε καλή εικόνα στους γείτονες, έτσι να μη δίνουμε δικαιώματα. Αγνοώντας βέβαια πόσο καταπιέζουμε συναισθήματα και πόσο ξεφτιλίζουμε το Θεϊκό μας κομμάτι με όλη αυτή τη συμπεριφορά. Την οποία συμπεριφορά τη διδαχτήκαμε και τώρα προσπαθούμε να πείσουμε και όλους τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας ότι έτσι πρέπει να λειτουργούμε. Συνεχίζουμε λοιπόν την καταδίκη, συνεχίζουμε τα μπλοκαρίσματα στο σώμα συνεχίζουμε τις κούφιες σχέσεις και γενικά επιλέγουμε πια συνειδητά να ζούμε στη σκιά του Φόβου, της ανασφάλειας, δηλαδή σε μια μεγάλη απόσταση από την Αγάπη. Νομίζουμε ότι αγαπάμε, αλλά στην πραγματικότητα βρισκόμαστε στο «μ’ αρέσει». Αυτό το «μ’ αρέσει» είναι κατάσταση, γιατί τώρα μπορεί να μ’ αρέσει η πιπίλα αλλά 10 χρόνια μετά δεν μ’ αρέσει. Μ’ αρέσει κάποιος που μου φέρεται καλά και όταν σταματήσει το καλά, φυσικά δεν μ’ αρέσει και σταματάω να τον θέλω. Για να μ’ αρέσει κάποιος πρέπει να κάνει πράγματα που ταιριάζουν με τα δικά μου θέλω και τα δικά μου Standar. Αν δεν ταιριάζουν σκέφτομαι ότι δεν με καταλαβαίνει, ότι δεν μ’ αγαπάει κλπ.Όλη αυτή η διαδρομή λοιπόν στη ζωή μας είναι μέσα από το Εγώ.Όταν όμως η ζωή μου είναι συνδεδεμένη με το Θεϊκό μου κομμάτι και σχέδιο την ουσιαστική μου Πηγή , ξέρω ότι όλα είναι μια διαδρομή προς το Φως και την αγάπη. Ξέρω ότι κάθε άνθρωπος είναι ο καθρέφτης μου και δάσκαλός μου. Ξέρω ότι κάθε τι γήινο είναι πλασματικό και απλώς το γήινο το χρησιμοποιώ για να φτάσω το στόχο μου που είναι ένας. Να μάθω να αγαπάω εμένα και όλους τους γύρω μου με Αγάπη Δίχως Όρους και Όρια. Έτσι σταματώ να δίνω αρνητική σημασία σε ότι γίνεται, δεν το βαφτίζω κακό ή ατυχία γιατί απλώς δεν υπάρχει , όχι τουλάχιστον με τη μορφή της αδικίας που νόμιζα.Σημασία λοιπόν έχει ότι κάθε μου ενσάρκωση σε αυτόν τον πλανήτη, τον μοναδικό ίσως που υπάρχει το υλικό στοιχείο, είναι να εκμεταλλευτώ τις δυνατότητές μου μέσα από τα εφτά αυτά κέντρα να τα φέρω σε αρμονική λειτουργία μεταξύ τους και να επιτρέψω στον Εαυτό μου να πετύχει σε αυτό που ήρθε να κάνει. Να καταρρίψει το Εγώ.