ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας παιδιά! Θέλω απλά να πω τον πόνο μου κι εγώ κάπου μιας που ντρέπομαι να τα μοιραστώ με γνωστούς και φίλους. Έχω φτάσει φοιτήτρια (τελειώνω) και ακόμα με ελέγχουν οι γονείς μου. Για να μείνω στον δικό μου βράδυ πρέπει να λείπει ο μπαμπάς γιατί σύμφωνα με την μάνα μου θα τα πάρει. Πράγμα που δεν πιστεύω γιατί γενικά ο πατέρας μου είναι ήρεμος άνθρωπος. Γενικά δεν αντέχω άλλο να εξαρτώμαι από αυτούς και να μένω σπίτι τους. Στο παρελθόν έμεινα σε δικό μου σπίτι αλλά λόγω συνθηκών γύρισα πίσω στο πατρικό. Ζούμε στο 2017 και "τι θα πει ο μπαμπάς που θα κοιμηθείς στον γκόμενο". Και να πω ότι ο γκόμενος είναι κάνα παλιόπαιδο πάει στο καλό αλλά δεν είναι. Γενικά η μάνα μου πιστεύει ότι θέλει να με σπιτώσει. Δεν καταλαβαίνει ότι θέλω απλά να ζήσω μόνη μου κι όχι με τον δικό μου. Αν μείνω εκτός με ταράζει στα τηλέφωνα λες και είμαι λύκειο και πρέπει να μαζευτώ νωρίς. Γενικά δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Έχω δοκιμάσει να την πάρω και με το καλό και με καβγά και είναι σαν να μην ακούει. Σήμερα δε μου πέταξε ότι μπορεί να έχει καρκίνο. Επίσης μου πέταξε ότι καιρό που βρήκα να κάνω την επανάσταση μου, τώρα που όλοι γυρνάνε στα πατρικά τους. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν υπάρχει μέση λύση, πρέπει να σηκωθώ να φύγω. Πνίγομαι. Νιώθω ότι περνάνε τα χρόνια και χαραμίζω τη ζωή μου έτσι. Προς το παρόν έψαξα για μια δουλειά κι αύριο θα πάω για συνέντευξη, τώρα μένει να βρω κι ένα σπίτι και να σηκωθώ να φύγω. Όσο βάρος κι αν το έχω στη συνείδηση μου γιατί πάντα είχαμε κακές σχέσεις με την μάνα μου και είπα να προσπαθήσω να την πλησιάσω αλλά από ότι φαίνεται για κάποιο λόγο είχαμε κακές σχέσεις... Αν ξέρετε κανέναν να ψάχνει συγκάτοικο πείτε τίποτα γιατί είναι μεγάλη ανάγκη. Και ευχαριστώ που έστω εσείς με ακούσατε.