6.1.2015 | 22:22
Ελλιπής έμπνευση για τίτλο
Ολα ξεκίνησαν οταν η οικονομική κριση χτύπησε και την 100 χρονων επιχείρηση της οικογενεια μας. Με νυχια και με δόντια τα μέλη υης οικογένειας μου προσπαθούν να την κρατήσουν γιατι μεσα απο αυτην δεν ζει μονο η δικη μου οικογενεια αλλα και αλλες 4. Συζητώντας με τον πατερα μου,μου ειπε παρόλο που οι πελάτες του ζητάνε διαρκως μειώσεις στις τιμές εκεινος προσπαθει να μην εκνευρίζεται και να ειναι συνεργάσιμος και σωστος επαγγελματίας. Σπουδάζω αλλου και ετσι μια μερα επρεπε να παω σουπερ μαρκετ,έβρεχε και γενικα η ατμόσφαιρα ακομη και μεσα εκει ηταν ασχημη. Στο ταμείο ηταν μια γυναικα η οποια μου φανηκε ακρως αντιπαθητική καθως ηταν αυτο που λεμε αρκετα ξυνη διοτι ειχα παρει ενα σωρό πραγματα και δεν με βοήθησε καν να τα τοπεθετησω στις σακούλες (μερικοι βοηθούν πριν με πειτε απαιτητική). Σκεφτομουν μετα στο σπιτι οτι αν πρεπει η οικογενεια μου να βαλει λουκέτο στην εταιρια ισως χρειαστει και εκεινος να εργαστει ως πωλητής ή κατι παρόμοιο,να εχει και αυτος τις σκοτούρες στο κεφαλι του και να φαινεται αντιπαθητικός προς τους αλλους. Απο εκεινη την στιγμη ειπα οτι δεν προκειται να ξανακρινω ή να σχολιασω αρνητικα το οτιδηποτε και τον οποιοδήποτε γιατι ο καθε ανθρωπος κρύβει μια ιστορια για την οποια δεν γνωριζουμε τιποτα και υπάρχει ενας λογος που ειναι αυτο που ειναι.