30.5.2013 | 20:06
ελπίζω να μην το διαβασείς..
γιατι πονάω απο εκείνη τη μέρα,γιατι νιώθω σκατά με τον εαυτό μου,νιώθω οτι είμαι ξενέρωτη οτι εχω κάτι κακό και δεν θέλω να το μάθεις ποτέ.δεν θέλω να μάθεις πόσο με πλήγωσαν τα λόγια σου και αν είχα μια ελπίδα να είμαι κοντά σου τώρα διαύθηκε μέσα στον αέρα και έφυγε..ουτέ έγω ήμουν σίγουρη αλλά νομίζα οτι εσύ ήσουν..και το χειροτέρο είναι οτι μου θυμιζείς μια κατάσταση παλία οταν ήμουν παιδί τότε που έχασα την πιο αγαπητή φιγούρα στη ζωή μου,τη γιαγιούλα μου που όταν ο κόσμος μου τότε και όσο και αν ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι για χρόνια εγω ενιώθα την αγάπη και τη φροντίδα της,ξάπλωνα στα πόδια της και ηρεμούσα,άκουγα τα μηχανήματα και ένιωθα οτι ταξίδευα σε πλοίο--και όλα αυτα μαζί σου μου το θυμίζουν και δεν μπορώ ξεσπάω σε κλάματα..