ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας.Ονομαζομαι Μαρια και ειμαι 17 ετων.Μενω Αλεξανδρουπολη μαζι με τους γονεις μου και τον μικρο μου αδερφο.Θα ξεκινησω λιγο συντομα να σας λεω την ιστορια μου.Απο τη στιγμη που εγινα δωδεκα και μπηκα στην προεφηβεια αλλαξαν ολα πανω μου.Απο το σωμα μου μεχρι και την συμπεριφορα μου προς τους γονεις μου.Δεν τους μιλουσα με τον καλυτερο τροπο και εκανα φασαρια για τα παντα χωρις να ξερω το γιατι...Ομως οι γονεις μου αντι να μου μαθουν ποιο ειναι το σωστο και να κατσουν να συζητησουν μαζι μου στρεφονταν και οι δυο εναντιον μου με αποτελεσμα ενω τρωγαμε μεσημεριανο να μου φωναζουν,να με βριζουν κι εγω να εχω βουρκωσει και να βιαζομαι να τελειωσω το φαγητο μου και να παω στο δωματιο μου.Ενιωθα πως οι γονεις μου,και ειδικα η μητερα μου προσπαθουσαν να με μειωσουν.Δεν αισθανομουν ασφαλεια μεσα στο ιδιο μου το σπιτι.Καθε φορα που μαλωναμε πηγαινα κλινομουν στο δωματιο μου και εκλαιγα με τις ωρες.Δεν αντεχα αλλο ηθελα να φυγω μεσα απο το ιδιο μου το σπιτι,μακρια απο ολους.Δεν ηταν λιγες οι φορες που σκεφτηκα να αυτοκτονησω αλλα με συγκρατησε η σκεψη πως μια μερα θα εφευγα απο αυτην την κολαση.Το ξερω πως αλλα παιδια δεν εχουν να φαν,δεν εχουν ρουχα,γονεις,και εγω καθομαι και κλαιω γι αυτα αλλα πονουσα πολυ στην σκεψη πως οι ιδιοι οι γονεις μου,μου συμπεριφερονταν σαν σκλαβα.Γιατι μια μερα που μαλωσα με την μητερα μου μου ειπε πως οταν ερχοταν το καλοκαιρι θα σηκωνομουν απο τις επτα θα εκανα δουλειες του σπιτιου,θα εκανα ψωνια θα μαγειρευα και μετα ας εκανα οτι ηθελα!Οταν το ακουσα μου ηρθε να τα σπασω ολα εκει μεσα!Αλλα συγκρατηθηκα....Και τωρα εφτασα τα 17 και παλι τα ιδια γινονται...Ανυπομονω να γινω 18 και να φυγω και να μην τους ξαναδω....Μισω τους ιδιους μου τους γονεις,το ιδιο μου το σπιτι...Δεν ξερω τι να κανω πλεον..Σας ευχαριστω που διαβασατε αυτα που ειχα να πω..