Έχω το ίδιο πρόβλημα, την εμμονή με το βάρος. Έχουν υπάρξει μέρες που αρνήθηκα εξόδους, γιατί ένιωθα άσχημη και ήθελα να "κρυφτώ". Μέρες που λόγω της εμμονής μου, είχα ανεξήγητα πολλά νεύρα. Ακόμα παλεύω με αυτό και με τα θέματα ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Και δυστυχώς αυτό που λες για το σχόλιο που έκανε το αγόρι σου και σε επηρέασε ως προς κάποια φίλη, το έχω πάθει. Είμαι σε φάση που δεν θέλω καν σχέση, γιατί δεν θέλω να αρχίσω να αμφιβάλλω πάλι για τον εαυτό μου και να μπω στην διαδικασία να αρέσω. Είναι δύσκολη κατάσταση και θέλει πολλή δουλειά μέσα μας. Θεωρώ πως αν κάποιος αποδεχτεί τελικά τον εαυτό του, είναι ευτυχισμένος. Αλλά σε μια εποχή με τόσα πρότυπα ομορφιάς πέφτεις αναγκαστικά στην παγίδα της σύγκρισης.
25.8.2016 | 22:13
εμμονή
έχω εμμονή με το βάρος μου, αν και ποτε δεν ημουν παχουλη. δε μπορω πλεον να ευχαριστηθω τιποτα και προσπαθω πλεον να τρωω πολυ περιορισμενα γιατι φοβαμαι πως θα παχυνω. υπαρχουν φορες που σκεφτομαι να μην βγαινω με φιλους με το φοβο οτι μπορει να καταληξει σε φαγητο. υπαρχουν αλλες φορες που σκεφτομαι να μην φαω τιποτα για μερες, αν και δεν το κανω για να μη λιποθυμησω. ειμαι 24 χρονων και ζυγιζω γυρω στα 45 με 46 κιλα, και παρολαυτα κατα καποιο μαγικο τροπο οταν κοιταζομαι στον καθρεφτη , βλεπω μια κοπελα γεματα μπουτια.ολα ξεκινησαν πριν 4 χρονια, οταν αρχισαν καποιες φιλες μου να αδυνατιζουν ( αν και αντικειμενικα δεν ειναι πιο αδυνατες απο μενα). αυτο ομως που πραγματικα με διελυσε , ηταν οταν ο πρωτος μου ερωτας ειδε την τοτε καλυτερη μου φιλη και ειπε μπροστα μου : πωπω πως αδυνατισε ετσι, κουκλα εχει γινει. απο τοτε μισησα αυτον, και ενδομυχα αρχισα να ανταγωνιζομαι τη φιλη μου αν και δεν εφταιγε σε τιποτα. εβαλα σκοπο της ζωης μου να αδυνατισω κι αλλο ετσι ωστε να ειμαι αισθητα πιο αδυνατη απο κεινη. προσπαθησα πολλες φορες να της ζητησω συγγνωμη (γιατι μου εβγαινε μια επιθετικη συμπεριφορα απεναντι της), και τωρα πιστευω οτι ειμαστε νορμαλ παλι μετα απο σκαμπανεβασματα. αυτο ομως ηταν μονο η αφορμη. τωρα θελω απλως να αδυνατισω, κι αλλο , κι αλλο. δεν εχω ενεργεια για πραγματα που πριν 3 χρονια εκανα αβιαστα (οπως γυμναστηριο), και πολλες φορες με πιανουν ζαλαδες. ευτυχως πηγαινω σε ειδικο και το παλευω. ολα αυτα τα γραφω γιατι πολλες κοπελες εχουν το ιδιο προβλημα με μενα ( σε μικροτερο η μεγαλυτερο βαθμο), και θα θελα να μοιραστω μαζι τους την εμπειρια μου. ισως ακουσουν μια η οποια εχει και κεινη εμμονη με το βαρος της. δυστυχως κοριτσια, οσο πιο νεες ειμαστε, τα σχολια ανθρωπων που σημαινουν κατι για μας μπορουν να επηρεασουν ασχημα τη μετεπειτα ζωη μας, και τη σχεση μας με τους γυρω μας. γι'αυτο προσεξτε. κανενος η γνωμη δεν αξιζει τοσο ωστε να σας γαμησει τη ζωη. γιατι τα χρονια που ενδεχομενως να χασετε με το να προσεχετε μανιωδως το ποσα κιλα ειστε, δε γυρνανε πισω. ουτε και οι γυρω σας θα χουν παντα την υπομονη να σας ανεχονται, εκτος κι αν ειναι οι γονεις σας.
1
