ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Που λέτε πριν λίγες μέρες, βγάλαμε τα φουσκιά, την κοπριά δηλαδή. Σχεδόν 1μ+ είχε φτάσει. Κόντεψα να κάνω εμετό, πόσες φορές. Δεν αντέχεται. Κάποιες στιγμές ένιωθα ότι, όταν αναπνεα με το στόμα ανοιχτό, έμπαινε όλος αυτός ο αέρας μέσα μου και μου "εκαιγε" τα σωθικά, βασικά το λαιμό κυρίως. Αν μου "έκαψε" εμένα η κοπριά το λαιμό, δεν θέλω να φανταστώ, πως μπορούν να με "καψουν" τα χημικά (καυσαέρια κτλ). Πλέον ο στάβλος είναι πολύ μεγαλύτερος. Ρίξαμε και ασβέστη για απολύμανση του χώρου. Βέβαια δεν ξέρω κατα πόσο υγιεινό είναι να το εισπνέουμε και κατα πόσο φιλικό στο περιβάλλον είναι. Προσωπικά, δεν ξέρω αν ήταν το ασβέστι ή η κοπρία αλλά ό,τι και να ήταν μου προκαλούσε πόνο στα μάτια και πονοκέφαλο. Δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχει κανένα νέο να σας διηγηθώ για τα κριάρια. Έχουν ενδιαφέρον όμως, δεν μπορείτε να πείτε. Τα ίδια κάνουν, κυνηγάνε τις προβατίνες και κουτουλάνε μεταξύ τους για κανένα τέταρτο. Σήμερα, που "βαραγα" στρουγκα, μου φωναζε ο πατέρας μου, γιατί δεν πηγαινανε να τα αρμέξει. "Χτυπησε τα, μην τα λυπάσαι και μην τα χαϊδεύεις", μου λεει. Μα τι άκαρδο πατέρα έχω! Άντε να σας πω και ένα ευχάριστο, έτσι για να μην λέτε ότι γκρινιάζω :P. Έχω "ερωτευτεί" ένα μικρούλι αρνάκι. Τι γλυκούλικο που είναι! Πόσο χαριτωμένο φαίνεται όταν τρέχει χοροπηδόντας. Είναι πολύ αστείο. Μερικές φορές παίζω μαζί του, το κορροιδευω κτλ :). Ο πατέρας μου, μου είπε ότι θα το σφάξει στη γιορτή μου. Δεν το τρωω όμως αυτό το κρέας. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να τον αποτρέψω να το κάνει. Κάποια σχολιάστρια είχε γράψει πως θα ήθελε να δει αν θα αντέξω αν με βάλουν να σφάξω. Ούτε να με πληρώσεις με εκατομμύρια! Θα πάθω, μετατραυματικό στρες. Η μητέρα μου φέρνει στο σπίτι μας, κότες τις οποίες έχει ήδη σφάξει και τι καθαρίζει κτλ. Κάθε φοά που γίνεται αυτό, φροντίζω να λείπω από το σπίτι ή να βρίσκομαι στο δωμάτιο. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, σιχαίνομαι λίγο τα δικά μας κοτόπουλα. Ίσως να σας ακούγεται περίεργο. Γενικά τα τρωω αλλά δεν ξέρω γιατί, δεν τρωω τα δικά μας.