5.2.2013 | 21:17
Εν Λευκώ
Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένεκι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβειςκι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνεπρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσειΚΙ ΕΣΥ ΛΥΠΑΣΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΠΡΩΤΟΣκαι που κανείς δεν είχε λάβει γνώσηπως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγαΔικαίωμά μου να πηγαίνω πάσοκι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγαεγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσωΚι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγωμ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμματου λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγωμε μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...