26.9.2015 | 05:08
Εν τέλει..
Φεύγω κι εγώ με την σειρά μου..οι αποχαιρετησμοί λίγοι και καλοί, αποχαιρετησμοί περίεργοι χωρίς φαρφάλες και ιστορίες, αποχαιρετησμοί που δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα της νοσταλγίας.Μια νοσταλγία που σου έρχονται στο νου όλες οι καλές κακές και περίεργες στιγμές που έχεις ζήσει με το άτομο που χαιρετάς κάθε φορά.-Κακά τα ψέματα όλα αλλάζουν μετά την φυγή του ανθρώπου-.Κι όμως εσένα δεν σε χαιρέτησα όχι από επιλογή αλλά επειδή δεν πρόλαβα, δεν πρόλαβα να διασχίσω όλα αυτά τα χιλιόμετρα..δεν σε πρόλαβα κι αυτό πονάει λίγο.Δεν χρειαζόμουν για εσένα πάνω από τρία λεπτά..δυο για να σε αγκαλιάσω και ένα για να σε κοιτάξω και να σου πω πόσο λυπάμαι που τα καταφέραμε και καταντήσαμε έτσι..Καλή τύχη όπου κι αν βρεθείς..