ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα παιδιά. Μένω με τους γονείς μου και ο αδερφός μου επίσης. Είμαστε 4 ενήλικες σ' ένα σπίτι και γενικά ποτέ δεν χαλαρώνω. Υπάρχει πάντα ένταση, από ένα πρόβλημα την ημέρα. Μέχρι και η μητέρα μου σήμερα είπε << Μια μέρα χαλαρή δεν μπορούμε να περάσουμε! >> Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται έτσι είναι. Μπαίνω στο σπίτι κι αντί να νιώθω στον χώρο μου μού ρίχνει την ψυχολογία σε όλα τα επίπεδα. Ο πατέρας μου κάθεται σ' έναν καναπέ χωρίς να χαμογελάει ποτέ, ο αδερφός μου στην καρακοσμάρα του με διάφορα θέματα (ψυχολογικά) και ο μόνος φάρος ελπίδας η μητέρα μου. Το πόσο ζηλεύω όσες έχουν βρει τον άνθρωπό τους και μένουν μαζί του δεν το ξέρετε! Πόσο ζηλεύω τις κοπέλες που πάω για νύχια και είναι όλες παντρεμένες με τα παιδάκια τους και όλα τα άλλα τα έχουν γραμμένα και απλά ασχολούνται με το σπιτάκι τους και δεν ιδρώνει τ' αυτί τους για τίποτα. Περιττό να πω ότι δεν ήμουν ποτέ ο τύπος του ''παντρεμένοι με παιδιά'', ούτε και είμαι. Όσο για να νοικιάσω... με αυτά που παίρνω ούτε καλύβα δεν βρίσκω με τα ενοίκια που υπάρχουν... Αλλιώς φανταζόμουν την ζωή μου, σίγουρη και ανεξάρτητη χωρίς να χρωστάω εξηγήσεις σε κανέναν...