16.7.2016 | 19:38
Ένα γράμμα με παραλήπτη τον εαυτό μου.
Να γνέψω καταφατικά στο συμβιβασμό ή να επιστρέψω οριστικά στον εαυτό μου;Ιδού το μέγιστο ερώτημα που καλείσαι να απαντήσεις. Που φαίνεται πως αν το αφήσεις θα σε ταλαιπωρεί καθημερινώς.Στον μέγιστο βαθμό. Το συντομότερο που θα απαντήσεις, το συντομότερο που θα ξενοιάσεις.Αντιλαμβάνεσαι πως η ζωή θα είναι φορτική, δυσβάσταχτη και εφιαλτική αν κάθε μέρα αναρωτιέσαι τέτοιου είδους πράγματα. Προσοχή όμως!Μην βιαστείς να απαντήσεις. Μην σε μαλώσεις και μην σε ζορίσεις.Ανάπνευσε στην καινούρια σου καθημερινότητα. Στην νέα σου ζωή.Αργά. Αργά και σταθερά. Μην βιαστείς, δεν θα το νιώσεις.Αν βιαστείς, θα απογοητευτείς. Δώσε του χρόνο. Υπάρχει ομορφιά στις απαλές καμπύλες, στις αργές διακυμάνσεις.Έχεις σκάψει βαθιά. Είναι δύσκολο για σένα να μετακινήσεις ολόκληρο το οικοδόμημα σου χωρίς να το βάλεις σε κίνδυνο.Αυτό δεν σημαίνει πως είναι κάτι ακατόρθωτο.Η υπομονή είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές. Το ξέρεις.Μένει να το νιώσεις. Να το αντιληφθεί η ψυχή σου και τα όνειρα σου. Οι σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου. Η πέψη σου και το σώμα σου.Δεν είμαστε μηχανές. Δεν έχουμε απλοϊκά συστήματα.Προσαρμοζόμαστε, μαθαίνουμε, συνηθίζουμε αλλά βαθμιαία.Καμία σπουδαία αλλαγή δεν έγινε βιαστικά και απότομα.Ο όρος σπουδαία αφορά τόσο την αλλαγή αυτή καθαυτή όσο και τον τρόπο με τον οποίο έγινε.Η ομορφιά βρίσκεται στο ταξίδι, στο μονοπάτι.Εξοπλίσου γλυκέ μου. Εξοπλίσου με θάρρος και υπομονή.Να σε φροντίζεις. Να σε νοιάζεσαι. Να σε αγαπάς.Πορεύσου στον δρόμο της αυτοεξάρτησης. Είναι όμορφος δρόμος. Δύσκολος, αλλά απολαυστικός.Δεν τον φοβάσαι. Φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις.Τόσοι άνθρωποι πιστεύουν σε σένα όμως. Κάτι θα βλέπουν σε σένα που αρνείσαι να δεις.Άνοιξε τα μάτια και κοίτα.Αξίζεις. Μπορείς. Πάμε!