ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στα μέρη μου οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν εξοχικές κατοικίες στην κοντινή παραθαλάσσια περιοχή και γι αυτό τα σαββατοκύριακα από την άνοιξη και μετά το χωρίο είναι άδειο γιατί όλοι φεύγουν... Με την οικονομική κρίση έχασα την δουλειά μου στην Αθήνα επέστρεψα στο πατρικό μου και ευτυχώς βρήκα δουλειά πάνω στο αντικείμενο μου στην κοντινή πόλη...Η πρώτη φορά που ερωτεύτηκα και έκανα σοβαρή σχέση ήταν στα 29 χωρίσαμε και πληγώθηκα πολύ...Και έτσι έφτασα 38 να ζω με τους γονείς μου στο χωριό με ελάχιστους φίλους...και σχεδόν μια δεκαετία από τότε που ερωτεύτηκα...(χωρίς πρόθεση να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο ) δυστυχώς όταν αποφασίζεις ότι θέλεις κάτι ουσιαστικό στην ζωή σου είναι δύσκολο να έρθει έτσι όπως το θέλεις..έτσι έψαχνα μια κοπέλα να κάνω οικογένεια χωρίς μεγάλες συγκινήσεις και πάθη...Χωρίς να το καταλάβω ερωτεύτηκα την κόρη του γείτονα μου (φοιτήτρια και πολύ μικρότερη μου...την τελευταία φορά που την είχα δει ήταν στην κυριολεξία παιδί ) Η μάνα μου την συμπαθεί πολύ και όταν γυρίζει κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο από την πόλη που σπουδάζει της ζητάει βοήθεια για να φτιάξουν γλυκά κ.α Έτσι την "ξαναγνώρισα" θεωρούσα απίθανο να συμβεί κάτι μεταξύ μας γιατί σίγουρα δεν θα ήθελε αλλά ακόμη και αν ήθελε φοβόμουν ότι επειδή είναι πολύ μικρότερη θα με βαρεθεί γρήγορα και θα πληγωθώ...Την Τετάρτη που μας πέρασε πήγα με τον φίλο μου στο χωρίο στην θάλασσά ώστε να καθαρίσουμε τα σπίτια μας για να αρχίσουμε σιγά σιγά να πηγαίνουμε τώρα που άνοιξε ο καιρός ...Ήταν εκεί με 3 φίλες την την συνάντησα την Παρασκευή το μεσημέρι στο σούπερ μάρκετ της ζήτησα να βγούμε άφησε της φίλες της το βράδυ και βγήκαμε...περάσαμε όλη την νύχτα μαζί...έμεινε στο σπίτι μου και το πρωί μου άφησε σημείωμα...Καλημέρα πέρασα πολύ όμορφα πρέπει να γυρίσω στις φίλες μου γιατί το μεσημέρι θα φύγουμε τα λέμε...Κατέβηκα για καφέ στην παραλία και ήταν εκεί...της ζήτησα να μην φύγει με την παρέα της και να μείνει μαζί μου μέχρι την Δευτέρα το πρωί...δέχτηκε περάσαμε το Σαββατοκύριακο μαζί...ήταν τέλεια ευχόμουν να μην τελειώσει ποτέ..βόλτες στην παραλία..μεσημεριανό στο μπαλκόνι...δεν θυμάμαι πόσες φορές κάναμε έρωτα..θυμάμαι ότι δεν την χόρτασα...την Δευτέρα το μεσημέρι έφυγε για την πόλη που σπουδάζει...κρατήσαμε επαφή και μιλάμε καθημερινά την σκέφτομαι όλη μέρα...νομίζω ότι ζω σε όνειρό...μου είπε ότι ανυπομονεί να με ξαναδεί την παρασκευή που μας έρχεται θα ξανάρθει...θέλω τόσο πολύ να την μυρίσω και να δω τα μεγάλα καστανά της μάτια...δεν έχω ιδέα που θα με βγάλει και πόσο θα πονέσω...δεν πειράζει..η ζωή μου δεν είναι ασπρόμαυρη πια ...