4.10.2011 | 13:34
ενα χρονο πριν
ημουν ανεργος,εμενα με τους γονεις μου και δεν ειχα αυτοκινητο.Εβλεπα οτι οι ανθρωποι γενικοτερα, και η συντροφος μου, με αντιμετωπιζαν σαν να μην εχω αξια.Η συντροφος μου με το παραμικρο εφευγε και ειχε ενα υφος υποτιμητικο.Ενα χρονο μετα,μενω μονος μου,εχω δουλεια και αυτοκινητο.Ολα εχουν αλλαξει,η συντροφος μου με κοιταει στα ματια,οι φιλοι μου δινουν τον λογο πια.Εγω ομως ειμαι ο ιδιος ανθρωπος,με την ιδια συμπεριφορα.Σκεφτομαι οτι αυτη η διαφορετικη αντιμετωπιση, οφειλεται σε καταστασεις που μπορει να αλλαξουν απο την μια στιγμη στην αλλη,και οχι στην προσωπικοτητα μου,που ειναι κατι σταθερο.Να το χεσω δηλαδη.Θελω καποια να ειναι κοντα μου χωρις να εχω φραγκο στην τσεπη.Να την βγαζουμε με πασατεμπο στο παγκακι,να αγαπησει εμενα.Αν ημουν βλακας θα μου αρεσε κιολας αυτη η κατασταση,θα την απολαμβανα αλλα είναι τοσο δηθεν ολο αυτο,που με αηδιαζει.