ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι μολις 18 χρονων και εφοσον τελειωσα το σχολειο ουσιαστικα τωρα "αρχιζει η ζωη". και ρωτω ποια ζωη? η ζωη μεσα στον φοβο αν θα γυρισεις ασφαλης σπιτι σου επειδη εχεις διαφορετικες αποψεις απο καποιον αλλο? γιατι να επικρατει το χαος? γιατι ενα νεο παλικαρι να χασει την ζωη του επειδη σε καποιον του ηρθε ετσι απλα να τον μαχαιρωσει πρωτα στην καρδια και επειτα στο στομαχι?ποσα προβληματα ψυχολογικα φανερωνει ολη αυτη η σταση? τοσο στενομυαλος ηταν αυτος ο ανθρωπος που επειδη αυτο το παιδι δεν ηταν ομοιδεατης του επρεπε να τον σκοτωσει? τι μπορει να αισθανεται τωρα?θλιψη,απογοητευση,μετανοια ή ευχαριστηση? νιωθει περηφανος απεναντι στα παιδια του? εχω πολλες αποριες απο αγανακτηση και μονο στην κοινωνια που ζουμε...νιωθω απεραντο μισος απεναντι στην χρυση αυγη ή στον οποιοδηποτε που εχει τετοιες αποψεις. τοσο κολλημενοι και στενομυαλοι ανθρωποι υπαρχουν το 2013...ενα αντιο στον Παυλο που ετυχε να γνωρισω και εχω να πω οτι ηταν ενα καλο και γλυκο παιδι! κουραγιο στην οικογενεια και τους φιλους του ειναι το μονο που μπορουν να κανουν...