17.4.2012 | 20:40
ενα ωραιο λαθος
δεν αντεχω αλλο.δεν μπορω να σε βγαλω απο το μυαλο μου.θυμαμαι ολες τις στιγμες μας.και θελω να τις ξαναζησω.και πιο πολλες.δεν θελω να ειμαστε χωρια.στο ειπα και σου ειπα και πιο πολλα ωραια λογια.μου ειπες σου αρεσαν.και απο τοτε μου φερεσαι πιο γλυκα απο ποτε.αλλα και παλι ειμαστε χωρια.αυτο ειναι χειροτερο απο το να ειμασταν τσακωμενοι.εκανα πολλες προσπαθειες να τα ξαναβρουμε.δεν εχω παρακαλεσει καμια στα 30 μου χρονια τοσο πολυ.δεν ξερω γιατι.δεν ειμαι εγω ετσι.ξεκαθαριζα την θεση μου παντα.σε σενα ομως δεν μπορω να πω το αντιο.αν και μου το εχεις πει εσυ.δεν θελω.δεν μπορω.μακαρι να ειχα ενα κουμπι στο μυαλο μου να κανω reset και να σβηστουν ολα.να μην αισθανομαι τοσο κενος,μονος,τοσο τρομαγμενος οταν σε βλεπω.τρεμω να συγκρατηθω και σου ορμηξω με αγκαλιες και φιλια.δεν θελω να με πεις ψυχακια ή παρανοικο.ερωτευμενο να με πεις.δεν επρεπε να παρασυρθω τοσο με σενα.καλα ημουνα τοσο καιρο που εκανα την ζωη μου και περναγα καλα.ηταν λαθος να σε ερωτευτω,αλλα μου αρεσε.και δεν το μετανιωνω.γυρνα πισω.