ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αποφάσισα να μετακομίσω, να φύγω από το πατρικό μου ενώ ακόμα σπουδάζω, στην αρχή είχα δουλειά και κάποια λεφτά και ήμουν εντάξει. Στη δουλειά όμως λόγω περικοπών με έδιωξαν και εδώ και ένα 3μηνο δεν έχω δουλειά και ζω με τα λεφτά των γονιών μου. Οι ενοχές με πνίγουν μέρα νύχτα. Σε συνεντεύξεις για δουλειά έχω συναντήσει κάθε καρυδιάς καρύδι, με μισθούς ακόμα και 1,5-2 ευρώ την ώρα (σε φούρνο αυτό). Το άγχος μου συσσωρεύεται και ακόμα και στη σχολή δεν είμαι πάντοτε εκεί, το μυαλό μου τρέχει, η καρδιά μου είναι κάπως βαριά, σπάνια μπορώ και καταφέρνω να διαβάσω.Οι γονείς μου έχουν κάποια θέματα υγείας οπότε και τους βλέπω τακτικά. Λαμβάνω τόση αγάπη και βοήθεια από μέρους τους που νιώθω ότι δεν το αξίζω.Βέβαια κάθε ώρα που περνάω στο σπίτι είναι αβάσταχτη, συνθλίβομαι. Ήταν που ήταν τα πράγματα δύσκολα σαν ατμόσφαιρα, εδώ και ένα 3μηνο είμαι και εγώ ένα παράσιτο στην οικογένεια, που "ρουφά" ενέργεια, χρήματα και φαγητό, δίχως να δουλεύει, δίχως να προσφέρει, δίχως καν να τα πηγαίνει καλά στο πανεπιστήμιο. Δεν βγαίνω για να μην ξοδεύω, η ψυχολογία μου είναι ασταθής και πασχίζω να το κρύψω. Κλαίω πολλές ώρες και δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη σε κανέναν, πόσο μάλλον στους γονείς μου. Τους φέρομαι άσχημα έτσι, το βλέπω. Όσο πιο πολύ με αγαπούν τόσο πιο πολύ πληγώνονται. Ας φύγω από όλων την ζωή για λίγο ώστε να ανασάνουν, αυτό σκέφτομαι.