ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα σημάδι ψάχνω μέσα στην νύχτα, αλλά αυτή προχωρά και ήδη το όχι και τόσο ελαφρύ φθινοπωρινό αεράκι πάνω στην ταράτσα με χτύπησε κι έφτασε μέσα μου.Απο εδώ βλέπω όλη τη Θεσσαλονίκη.. είναι κάτι που δεν θα το αντάλλαζα ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου..Γιατί? Γιατί εκτός απ'το διαδύκτυο, αυτή η θέα είναι η μόνη πολυτέλεια που έχω.Τα φώτα στα στοιβαγμένα διαμερίσματα σβήνουν το ένα μετά το άλλο μα οι δρόμοι συνεχίζουν να κινούνται. Ένα αεροπλάνο προσπερνά τα αστέρια και τα φώτα ενός προβολέα αγκαλιάζουν την απέναντι πολυκατοικία. Κι οι ώρες περνούν ξεχασμένες κι εγώ προσπαθώ να χαθώ μέσα σε αυτές.Το ατέλειωτο κλωθογύρισμα των σκέψεων χάος δίχως τέλος.Και η νύχτα προχωρά, δυστυχώς όχι όπως και η ζωή μας.Το σύμπαν δεν συνωμότησε ή ίσως ο μεταμφιεσμένος μου εαυτός να προδόθηκε.Μόνη ελπίδα ότι κάποια ανύποπτη στιγμή, το σημάδι θα φανεί και η σταματημένη πυξίδα μου, θα δείξει ξανά τον δρόμο...Ένας Άγνωστος Θ.