ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 18 χρονωνΕιμαι διαφορετικο ατομο,δεν θα ελεγα οτι ειμαι τοσο κοινωνικος οσο οι νεοι της ηλικιας μου.Παντα με απασχολουσαν πιο βαθια θεματα.Αγχωνομαι πολυ με την καθημερινοτητα μου τις υποχρεωσεις μου,την σχολη μου.Οι φιλοι μου ειναι θα ελεγα το ακρο απ΄οτι εγω.Θα μπορουσα να περιγραψω τον εαυτο μου ως λυπημενο ατομο. Ή και κυκλοθυμικο.Την ημερα θα ειμαι καλα,οταν βραδιαζει ομως με τρωνε οι σκεψεις,παω να ξαπλωσω και γινεται χαμος μεσα στο μυαλο μου για τα παντα.Πιο πολυ τρομαζω στις σκεψεις του αν υπαρχει η οχι θεος.Τα τελευταια 4 χρονια αρνουμαι την υπαρξη του.Αλλα ειναι στιγμες που νιωθω τοσο μονος που σκεπτομαι να στραφω στον δρομο του θεου και της πραγματικης πιστης γιατι νιωθω τοσο απελπισμενος.Ξερω οτι πρεπει να αλλαξω χαρακτηρα,να γινω πιο χαρουμενο ατομο αλλα δεν ξερω δεν μπορω να το κανω γιατι δεν μου ειναι ευκολο.Θα ηθελα πολυ να βρω μια κοπελα-θα ειχα πολλα να της προσφερω αλλα νιωθω πολυ περιεργα οταν μιλαω σε γυναικες-ακομη και σε αλλα ατομα που δεν νιωθω τοσο οικειος μαζι τους.Αποφευγω την επαφη με τα ματια οταν μιλαω σε ατομα απο την σχολη,νιωθω πολυ αβολα για αυτο που ειμαι.Θα ηθελα να ειμαι καποιος αλλος,ενας πιο χαρουμενος ανθρωπος.Ενω ελεγα μετα τις πανελληνιες οτι θα ειμαι αλλος ανθρωπος παλι πιανω τον εαυτο μου να λυπαται για την ζωη του,για τον κοσμο γυρω του.Ισως νιωθω οτι ειμαι τοποθετημενος σε λαθος εποχη.εχω απαρνηθει πλεον τα αγαθα-δεν θεωρω οτι μου λειπει κατι,μου εχουν προσφερει ολα οσα θα ηθελα,δεν νιωθω οτι χρειαζομαι κατι αλλο υλικο,θα ηθελα να ειμαι χαρουμενος.Δεν θα ηθελα τιποτε αλλο.Πρεπει να αλλαξω χαρακτηρα,αλλα ολο στα λογια μενω.Ισως αυτο που ειμαι τωρα να ειναι η πηγη ολων των προβληματων.Γαμωτο,χανω τον ειρμο μου σε ολα οσα γραφω και ισως να επαναλαμβανω πολλα και να κατανταω κουραστικος,αλλα ετσι βλεπω μεσα στο μυαλο μου.ολα ενα χυμαδιό και τωρα που ειναι βραδυ παλι αισθανομαι χαλια.Τι θα κανω με την ζωη μου δεν εχω ιδεα,δεν ξερω που θα ειμαι και τι θα κανω σε 10 χρονια απο τωρα,ακουω ενα γνωστο κομματι που λεει οτι για ολους εχει ο θεος αλλα αναρωτιεμαι οντως ετσι ειναι?ακομη γραφω και σιγα σιγα δεν ξερω τι αλλο θα μπορουσα να πω.αυριο που θα ξυπνησω θα ειναι μερα,θα ειμαι καλυτερα,μετα παλι βραδυ μονος ,θα πιασω το μυαλο μου να χανεται σε ακυρες σκεψεις.τελος δεν θα μπορουσα να πω κατι αλλο τωρα για την ωρα.