7.3.2013 | 15:01
Ένας απλός κοινωνικός προβληματισμός !
Γεγονός είναι ότι γεννιόμαστε και ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο γνωρίζοντας ότι ο χρόνος μας πάνω σε αυτό τον πλανήτη είναι ελάχιστος και προκαθορισμένος. Κάποιοι από εμάς είναι πιο τυχεροί κερδίζοντας περισσότερο χρόνο, άλλοι πάλι δεν μοιράζονται την ίδια τύχη εγκαταλείποντας νωρίτερα τα εγκόσμια. Σαφώς η ποιότητα δεν εξαρτάται από το χρόνο, αλλά ακριβώς βάσει αυτής της πραγματικότητας ότι χρονικό περιθώριο αναλογεί στο καθένα μας, δεν θα έπρεπε να φροντίζουμε να το ζούμε και να το εξαντλούμε όσο το δυνατόν καλύτερα? Δηλαδή, εφ όσον γνωρίζουμε ότι όπως και να έχει, κάποια στιγμή όλοι θα ¨τινάξουμε τα πέταλά μας¨, γιατί πρέπει πχ να ζούμε για να δουλεύουμε και όχι απλά να δουλεύουμε για να ζούμε (όσοι φυσικά έχουν δουλειά), ή γιατί να αναλώνουμε τη ζωή μας έχοντας σκοπό μόνο τα υλικά αγαθά ενώ ουσιαστικά είναι μάταιο, διότι ως γνωστών χωρίς αποσκευές ήρθαμε και χωρίς αποσκευές φεύγουμε. Η πραγματικότητα είναι ότι καλός η κακώς έτσι μεγαλώσαμε οι περισσότεροι, έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και έτσι θα μεταλαμπαδεύσουμε και τις δικές μας γνώσεις, απόψεις και ιδανικά στα παιδιά μας. Πριν το κάνουμε όμως αυτό, βλέποντας και παρατηρώντας τη κοινωνική και ηθική κατάντια της γενιάς μας και όλο αυτό το καθημερινό βασανιστήριο στο οποίο μας έχουν υποβάλλει οι προηγούμενες γενιές με τις δικές τους πράξεις, μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε ρότα και να δώσουμε στα δικά μας παιδιά, νέες αξίες, βάσεις και διεξόδους προκειμένου τουλάχιστον εκείνα να καταλάβουν πόσο ελάχιστος είναι ο χρόνος μας πάνω στη γη και πως πρέπει να τον αξιοποιούμε κάνοντας πράγματα που μας γεμίζουν και μας κάνουν καλύτερους δίνοντας ουσία και νόημα στην ύπαρξή μας? Ήταν ένας απλός κοινωνικός προβληματισμός !