ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα και εγώ να σας περιγράψω ένα θέμα το οποίο τελευταία με απασχολεί. Είμαι φοιτητής και εδώ και λίγο καιρό έχω αποφασίσει να αγοράσω ένα κατοικίδιο σκυλάκι. Πάντα το ήθελα από μικρό παιδί, ζούμε σε μονοκατοικία με κήπο οπότε θα έχει και άνεση χώρου και δεν θα νιώθει πιεσμένο, και μια και τώρα ξόφλησαν οι γονείς μου ένα δάνειο, είπα να βάλω το σχέδιο σε εφραμογή. Βέβαια το πρόβλημα έγγειται στο εξής. Θέλω να πάρω ένα σκυλάκι το οποίο να είναι μικρωκαμωμένο και ελαφρύ, για να μπορώ να το διαχειρίζομαι και ευκολότερα και για τις πρακτικές του ανάγκες. Οι γονεις μου όμως λένε με απόλυτο τρόπο ότι πατσαβούρα στο σπίτι δεν μπαίνει !!! Ακούγεται ρε γαμώτο πολύ υποτιμητικό .... (αν και γενικά αγαπάνε τα σκυλιά). Έχω "σταμπάρει" ένα yorkshire terrier, τα οποία έχω διαβάσει ότι είναι και εξαιρετικά φιλικά και αγαπησιάρικα με όλους αλλά ιδιαίτερα με τα παιδιά (έχω και βαπτιστήρι). Δε λέω τα μεγάλα σκυλιά και ειδικά αυτά τα οποία είναι τύπου rex, έχουν την χάρη τους, είναι πολύ εντυπωσίακά, αλλά ρε παιδί μου δεν κολλάνε στην ιδιοσυγκρασία μου. Μπορεί να φαίνομαι στους άλλους ότι σκέφτομαι πάντα ορθολογικά, αλλά μέσα στο σπίτι μου εκδηλώνω την συναιθηματική πλευρά μου. Και ένα τέτοιο ζωάκι πιστεύω ότι είναι μια ιδανική περίπτωση ... Θα το φροντίζω - αγαπάω, θα πηγαίνουμε βόλτες και εκδρομές, θα είναι επικοινωνιακό με όλη την οικογένεια, είναι βολικό. Πάνω από όλα πιστεύω ότι θα είναι μια πολύ καλή παρέα. Και στη τελική θεωρώ ότι η φοντίδα ενός ζώου σε ευρεργετεί τόσο ψυχολογικά αλλά και σε θέματα ανάληψης ευθυνών και συναισθηματικής επικοινωνία κια με άλλα έμβυα όντα πλην των συνανθρώπων. Έτσι μικρούλι πλασματάκι που είναι, δεν θα σου κάνει καρδιά να πεις ποτέ άστο στην τύχη του και κάποιες στιγμές ... Ένα άλλο θέμα βέβαια είναι και η τρίχα που αφήνει. Πάλι εγώ θα καθαρίζω :) ... Τι πιστεύετε; Αξίζει να προσπαθήσω να έρθει στο σπίτι, ή να το ξεχάσω ...