ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σίγουρα ο τίτλος μπορεί να χαρακτηριστεί υπερβολικός… αλλά πλέον, όσο μεγαλώνει η πληθώρα των μεταναστών αυτής της χώρας, όλα αυτά φθίνουν... Ποντάρω ότι δεν υπάρχει κάποιος σε αυτή την μερίδα γης που να μην έχει την σκέψη του κάποια χιλιόμετρα μακρυά… Ο τίτλος αυτός αναφέρεται στην νεολαία, κυρίως, που έχει φανεί να αντέχει και στα πιο δύσκολα, που για να μην βουλιάξει στο βούρκο της κρίσης προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, κάνοντας βήματα και κάποιες φορές άλματα σε ξένο χώμα. Στα παιδιά αυτά που βρίσκονται σε κάποια άλλη χώρα και όπου θεωρούνται μετανάστες και ξένοι, είτε λόγω σπουδών είτε δουλειάς…Για να μπορούν οι γονείς του να νιώθουν περήφανοι, ή τουλάχιστον να παίρνουν κουράγιο ότι τα εφόδια που έδωσαν στα παιδιά τους δεν πήγαν χαράμι, μένοντας στην Ελλάδα του σήμερα…Αδέρφια χωρίστηκαν, γονείς από τα παιδιά τους, ζευγάρια δεν άντεξαν την απόσταση και ζουν με την θύμηση ή την νοσταλγία, φιλίες που στηρίχθηκαν στην προσμονή και στην διαδικτυακή επικοινωνία…το Skype εγκαταστάθηκε σε κάθε σπίτι ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να μιλάνε, να εξομολογούνται, να συνεχίσουν να είναι ερωτευμένοι και να μπορούν να κοιμούνται έτσι με τον άνθρωπό τους, να πίνουν τον καφέ τους ή το κρασάκι τους - διαγράφοντας όλα τα χιλιόμετρα, αλλά και να ξεσπάνε σε κλάματα τις δύσκολες στιγμές! Κάθε άνθρωπος περιμένει τα αεροπλάνα να βογκήξουν τα Χριστούγεννα, φέρνοντάς τους «πίσω» τα δικά τους άτομα, να τα αγκαλιάσουν και να τα κλείσουν εκεί για όσο περισσότερο μπορούν..να ρουφήξουν την μυρωδιά τους ως το μεδούλι και να κάθονται να τους χαζεύουν σαν τα πιο όμορφα στολίδια! Δάκρυα χαράς, ατέλειωτες κουβέντες σε μια προσπάθεια να αναπληρώσουν τα νέα του περασμένου χρόνου που βρισκόντουσαν μακρυά!..Τα ερωτευμένα κορμιά ανταμείβονται για τον χρόνο που περιμέναν καρτερικότατα όλο αυτό το διάστημα και η πληρότητα είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους και στα σφιχτά κρατημένα χέρια τους! Και μόλις περάσουν οι γιορτινές μέρες, τα πρόσωπα και οι αύρες βαραίνουν.. έρχεται η ώρα του χωρισμού, τα μάτια δακρύζουν και ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση της επόμενης συνάντησης… Μου λείπουν όλοι τους και νιώθω μισός!