16.11.2016 | 15:14
Ένας χρόνος μετά.
Ξανά εδώ στις εξομολογήσεις.Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο σε συνάντησα για πρώτη φορά μετά από 6 μήνες μιλώντας με μηνύματα, κάνοντας αυτό το σχετικά μεγάλο ταξίδι.Ήταν η πιο χαρούμενη μέρα τουλάχιστον για μένα και είχε περάσει πολυ γρήγορα.Ερχόμαστε στο σήμερα 1 μισή χρόνο μετα και συνολικά 2 συναντήσεις, η τελευταία 2 μήνες πριν,πραγματικά νόμιζα και ευελπιστούσα να ειναι καλύτερη από την 1η όμως έκανα λάθος και κατέληξε να είναι η χειρότερη βραδιά και παλι τουλάχιστον για μένα,ο τρόπος που εκτυλίχθηκαν τα πράγματα και ο χειρισμός από μεριάς σου δεν ήταν τιποτα από αυτο που φανταζόμουν,πραγματικά πιστεύω ότι δεν άξιζε να εχω τέτοια αντιμετώπιση και ηταν οτι πιο στενάχωρο, οχι μονο ήταν η τελευταία φορα που σε ειδα αλλα και η τελευταία φορα που θα μιλούσαμε όπως πριν,πριν γίνει οτι έγινε.Γυρνώντας σε εκείνη τη βραδιά υπάρχουν τόσα που θα ηθελα να πω αλλα δεν μπορούσα γιατί δεν έβγαιναν λόγια από το στόμα μου έπειτα από αυτα που είπες, για να ειμαι πιο ήσυχη και να εχω βγάλει πράγματα από μέσα μου να μάθαινες πως ένιωσα αλλα δεν εχει σημασία πλέον γιατι ακομα και μετα από εκείνο το βράδυ πήρες παλι την απόφαση μετα από λίγες μέρες να κοπεί κάθε επικοινωνία.Περιμενα να ειμαι χειρότερα ειναι η αλήθεια αλλα μπορω να πω οτι είχα πραγματικά δικά μου άτομα που με βοήθησαν και ακομα το κάνουν και ειμαι ευγνώμων.Πραγματικα πληγώθηκα και πόνεσα πολυ αλλα ισως να μην άξιζε ισως ψάχνω να πιαστω από κάπου και δενομαι υπερβολικά πολυ δεν ξερω καν αν σήμαινα κατι για σένα και υπάρχουν πολλά γιατι αλλα ξερω ότι απάντηση δεν θα ερθει οποτε δεν εχει νόημα να τα σκέφτομαι γράφω παλι εδώ για 2η φορα όχι για να εκφράσω την μεγάλη μου χαρα τέτοια οπως μέρα πέρσι αλλα για την μεγάλη μου στεναχώρια να βγάλω οσα περισσότερα μπορω από μέσα μου ξέροντας οτι κάποιος ισως τα διαβάσει και να συνεχίσω λιγο πιο ανακουφισμένη.