ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα στην παρέα που μου ομορφαίνει τα βαρετά πρωινά στη δουλειά! Είμαι 26 χρονών και πριν εναν χρόνο γνώρισα ένα παιδί 3 χρόνια μικρότερο μου. Είχαμε μια διαφορά φάσης καθώς εγώ απο πισώ κουβαλάω οικονομικής φύσης προβλήματα λόγω ανεργίας των γονιών μου,χρόνια έψαχνα εργασία πάνω στο αντικείμενο μου κάνοντας άκυρες δουλειές 12ωρα χωρίς ρεπό ενώ εκείνος πρωταθλητής Ελλάδος σε δημοφιλές άθλημα, φοιτητής με έτοιμη δουλειά όταν τελειώσει και μεγάλο κοινωνικό περίγυρο. Ημασταν μαζί 5 μήνες, ξεκίνησαν διάφοροι καυγάδες που εν τέλει αποδείχτηκαν ανούσιοι, ο πατερας μου αφαίρεσε όγκο δεν μου στάθηκε όπως θα έπρεπε γιατί είχε εξεταστική κατά τα λεγόμενα του και χωρίσαμε. Μετά από λίγο καιρό βρήκα δουλειά πάνω στο αντικείμενο μου και τυγχάνει να συνεργάζομαι με τον πατέρα του ο οποίος μου δείχνει μεγάλη αγάπη και στήριξη σαν να ήμουν παιδί του. Έκανα μια άλλη σχέση αλλά δεν νιώθω ευτυχισμένη. Δεν με γεμίζει αυτός ο άνθρωπος, τον επηρεάζει ακόμα το φάντασμα της πρώην και αυτό με κάνει να σκέφτομαι ακόμα τον δικό μου πρώην. όσες φορές του έστειλα μήνυμα για συγχαρητήρια στις νίκες του απλά με αγνόησε. Δεν ξέρω γιατί κολλάω εκει. Δεν ξέρω πια τι να κάνω... Να έχετε μια καλή μέρα!