ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έστω λοιπόν ότι δύο άνθρωποι έχουν γνωριστεί σύντομο χρονικό διάστημα (12 ημερών) και υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον όπως έχουν παραδεχτεί και οι δύο. Άτομα χωρίς ιδιαίτερες εμπειρίες στο "χώρο". Ο ένας παίρνει την πρωτοβουλία να το εκφράσει το ενδιαφέρον πιο άμεσα, αλλά ψύχραιμα χωρίς μεγαλοστομίες (δεν είναι και του τύπου του - και εννοείται ότι και ο χρόνος γνωριμίας δεν το δικαιολογεί) και ο άλλος (η κοπέλα εν προκειμένω) ακουλουθεί αλλά με πιο αργό tempo. Γενικά και οι δύο πιστεύουν στη προοδευτικότητα της κατάστασης και όχι σε άμεσα πράγματα και είναι της λογικής να λέμε αυτά που νιώθουμε κάθε φορά και όχι κάτι παραπάνω. Γενικά η ειλικρίνια είναι κοινό στοιχείο εξ αρχής. Η κατάσταση μέχρι τώρα έχει προχωρήσει κάπως - όχι στο τελικά βέβαια στάδιο - με την κοπέλα να ασιθάνεται και κάποιο ""βάρος"" για τη ποσότητα σε σχέση με το χρονικό σημείο που έγινε ό,τι έγινε. Εκφράζει κάποιες αμφιβολίες (δικαιολογημένα ίσως) και τις οποίες τις αποδίδει κυρίως στον εαυτό της και πολύ λιγότερο στο άλλο πρόσωπο. Εσείς πιστεύετε ότι η προοπτική εξέλιξης μιας γνωριμίας σε σχέση είναι καλύτερη όταν εξ' αρχής η κατάσταση είναι εκρηκτική σε επίπεδο συναισθημάτων και όχι απλά φυσιολογική (ταυτίζομαι), ή όταν δίνεται ένας εύλογος χρόνος - δοθέντος βέβαια του εκατέρωθεν ενδιαφέροντος - έτσι ώστε να μάθει - αισθανθεί καλύτερα ο ένας τον άλλον (δεν ταυτίζομαι); (Ηλικίες 22 έως 23 μιλάμε)