ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω σε μια οικογένεια καταπιεστική...αναφερομαι ειδικά στον πατέρα μου ο οποιος ειναι απαράδεκτος.Από μικρη οταν πήγαινα δημοτικό αν δεν εφερνα στο σπιτι πανω απο 8/10 ειχαμε φασαρίες κλάματα και ξυλο..πολυ ξυλο..αναγκαζόμουν να λεω ψέματα στα άλλα παιδάκια για τα σημάδια που είχα εκαστοτε καιρους στα χερια και στα πόδια μου.Φετος θα παω Γ λυκείου και φοβάμαι πως θα με επιρρεάσει αλλη μια χρονια η κατασταση στο σπιτι μ..με τους τσακωμους την βια και την αλεπαλληλη υποτιμηση της αξιας μου...γιατι εγω σαν παιδι δεν μετραω....γιατι τα δικα μ παιδια πρεπει να μου μοιασουν για να καταλαβω...γιατι ειμαι αχρηστη και δεν θα περάσω πουθενα και θα πιάσω πιάτσα στον βαρδάρη...αλλα ουτε για εκει κανω γιατι ειμαι ακομψη και χοντροκομμεμη οπως ο ιδιος λεει...ειμαι σε απόγνωση...έχω μιλησει στην μητερα μ...μενουν μαζι ακομα καθως ο πατερας μ μπορει να μας προσφερει ολες τις παροχες π εχουμε αναγκη...μιλησα στην ψυχολογο του σχολείου μου και με συμβουλευσε να κανω υπομονη......ειμαι σε απογνωση