ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να γράψω όλα αυτά,που έμαθα για σένα μετά από τόσο καιρό,αλλά σταμάτησα...Είναι κάπου καταγεγραμμένα,οπότε δεν θα είχε κανένα νόημα να τ'αραδιάσω κι εδώ.Κάνω μια νοερή καταμέτρηση των πληγών που μου άνοιξες.Ύστερα,εστιάζω στον τρόπο που σ'αντιμετώπισα όλα αυτά τα χρόνια!Αν μου ζήταγε κάποιος,να του ερμηνεύσω αυτό που βίωσα μαζί σου,δεν ξέρω αν θα το κατόρθωνα...Θα μπορούσα όμως,να γράφω μέρες,για το πως ένιωσα ή το πως νιώθω.Μου λείπουν τα κομμάτια σου,που συνειδητά μου στέρησες και μου στερείς.Μου περισεύουν όμως,πολλά δάκρυα,στεναγμοί,πίκρες,αξημέρωτες νύχτες κι ανεκπλήρωτες ελπίδες.Μέχρι πριν λίγο καιρό,είχα ακόμη το κουράγιο να το παλεύω και να σε πιστεύω.Πόσες φορές όμως,μπορεί κανείς να κοροιδέψει κάποιον,μέχρι να το πάρει απόφαση και να κλειστεί οριστικά στο καβούκι του;Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!!!Υ.Γ.Τίποτα απ'όλα αυτά που έμαθα δεν με εξέπληξε,ούτε μ'έκανε ν'αλλάξω άποψη για σένα.Ό,τι μ'ενδιέφερε να μάθω για σένα,το είχα μάθει ήδη.Για να μην αναρωτιέσαι...Παρακαλώ ν'αναρτηθεί