ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.7.2016 | 01:11

Ενοχές...για όλα

Ξέρω ότι ίσως να μη διαβάσουν πολλοί την εξομολόγηση λόγω ώρας και μέρας, όμως επειδή έχω "φρέσκια" την εμπειρία, θα το κάνω τώρα. Δε θα μακρυγορήσω, θα πω απλά ότι κάθε φορά που επισκέπτομαι το πατρικό μου, συνειδητοποιώ αρκετούς από τους λόγους που είμαι και κυρίως ήμουν ένα τόσο ενοχικό άτομο. Κάθε φορά που έρχομαι εδώ ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο που στην παιδική μου ηλικία με έκανε να αισθανθώ άβολα κι έτσι άρχισα να αναπτύσσω τον εσωστρεφή, απόμακρο και γεμάτο τύψεις χαρακτήρα μου. Για τα πάντα: από το επειδή έκανα μια κοπάνα από το σχολείο μέχρι και τώρα, όταν μιλάω με τη μητέρα μου στο τηλ. και εκείνη δεν έχει τα κέφια της. Εχω μάθει να ρίχνω τα περισσότερα φταιξίματα πάνω μου, επειδή σε αρκετές περιπτώσεις η μητέρα μου μείωνε τη νοημοσύνη και τις ικανότητές μου. Μου ήταν πολύ δύσκολο να φύγω από το σπίτι για σπουδές, όπως και να συνεχίσω για μεταπτυχιακό. Ξεπέρασα τον εαυτό μου, που θεωρούσα (απίστευτα λανθασμένα) τόσο "λίγο" και "ανεπαρκή" για μόρφωση, παρέες, οτιδηποτε καινούργιο εκτός σπιτιού. Εχω κάνει πολλή πρόοδο και προσπαθώ κάθε στιγμή να της δείξω ότι πλεον δε με επηρεάζουν τα λεγόμενά της (τα οποία όταν τα ανέφερα πάνω σε καβγάδες με έβγαζε μυθομανή). Όμως τα παιδικά βιώματα ορίζουν κατά μεγάλο μέρος τον χαρακτήρα μιας ζωής. Κάθε φορά που επιστρέφω εδώ αισθάνομαι ικανοποίηση για τις παρέες και τον φίλο μου στην πόλη που ζω εδώ και 7 χρόνια. Σε καμία περίπτωση δεν έχω ξεπεράσει το πρόβλημα. Όμως έχω πάει μπροστά. Απομακρύνθηκα, πίστεψα σε εμένα προτού αποτρελαθώ και έβαλα τα δυνατά μου. Όταν έναν μήνα πριν τις πανελλήνιες μου είχε πει "Σκατά θα τα πας όπως πάντα" υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όλο αυτό πρέπει να λήξει άμεσα. Το παρελθόν δυστυχώς δεν αλλάζει, όμως είναι στο χέρι όλων να φύγουν με αξιοπρέπεια -όσο πιο άμεσα μπορούν- από τους ανθρώπους που τους πληγωνουν με λεκτικό τρόπο (μπορεί να πονάει και περισσότερο από τον σωματικό μερικές φορές). Επειδή μοιραζόμαστε με κάποιον το αίμα μας δε σημαίνει κάτι. Ο σεβασμός και η κατανόηση δεν καταπατώνται υπό καμία προυπόθεση. Να είστε αυστηροί απέναντι σε όσους σας μειώνουν.
1
 
 
 
 
σχόλια
Περιγράφεις κάτι που όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει. Το ότι έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι αυτό το «ανίατο» (δυστυχώς) πρόβλημα) είναι πολύ σημαντικό και να σου πω την αλήθεια φαίνεται και από το γραπτό σου λόγο...
Scroll to top icon