ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από πάνω μου μένουν κάτι "νιάτα", χωρίς τους γονείς τους. Κάθε μέρα βάζουν μουσική στη διαπασών. Trap, λαϊκά, ότι μπορείτε να φανταστείτε. Δεν είναι μόνο για καναδυο ώρες ή κατάλληλες ώρες. Τη νύχτα δεν κοιμόμαστε πια... Κακή η ηχομόνωση στην πολυκατοικία. Μερικές φορές καλούν τους φίλους τους (ας μη σχολιάσουμε το lockdown) και φωνάζουν και γελάνε όλη νύχτα. Προχτές απέναντι είχε κηδεία... κι εκείνοι το βιολί τους. Ακόμα και τηλεόραση εξίσου δυνατά. Δεν ξέρω πώς φτάνει ο ήχος στο δωμάτιο των παιδιών, που μου παραπονιούνται ότι είναι λες κι έχουν το στερεο δίπλα τους και δεν μπορούν να κοιμηθούν και εγώ να βρω μια λύση...Οι γείτονες μερικές φορές τους χτυπούν τον τοίχο, έχω ακούσει και φωνές αλλά δε βλέπω να σταματάει αυτό...Νιώθω αγανάκτηση, τα άμεσα παράπονα έχουν πάψει αφού με αγνόησαν. Γνωρίζω τους γονείς και ντρέπομαι να καλέσω αστυνομία. Φοβάμαι ότι θα χειροτέρευε από μεριάς τους γιατί θα πεισμωναν.Αναρωτιέμαι έπειτα γιατί υπάρχει ανάγκη να τρίζουν οι τοιχοι και τα παράθυρα από τη μουσική; Αν για την οικογένειά μου είναι έτσι, για εκείνους πόσο εκκωφαντικά να είναι; Γιατί είναι ευχάριστο αυτό; Υπάρχει ευχαρίστηση μήπως στο να επιβάλει κανένας τη μουσική του στον άλλο; Υπάρχει ικανοποίηση στο να κάνετε τον ηλικιωμένο γείτονα να υποφέρει; Τον εργαζόμενο πρωί δίπλα να χάσει τον ύπνο του;...Κανένα δοκιμασμένο και διακριτικό κόλπο ξέρετε μήπως ησυχάσουν;