22.6.2014 | 03:23
Εντάξει μπορεί να μην είμαι ο Στράτος κι ούτε σαν απομίμηση του θα σου μιλήσω,αλλά
έχω πολλά ελαττώματα το κυριότερο είναι ότι σιχαίνομαι τα μασημένα λόγια,όχι από αυτούς που έχουν το χαβαλέ τρόπο ζωής αλλά από εκείνους που επέλεξα να εμπιστεύομαι με τα μάτια ερμητικά κλειστά.Δεν σε εμπιστεύομαι πλέον κι είναι ο μόνος λόγος που έπαψα να σε ενοχλώ.Άλλωστε στην περίπτωση σου δεν έχασα εγώ εσύ έχασες και συνήθως εκείνος που δεν έχει τη φωλιά του χεσμένη συγχωρεί εύκολα(σσσσσσσσσσσσ αυτό θα είναι μυστικό ανάμεσα μας).Δε επιθυμώ για εσένα το άσχημο αλλά μου είσαι ένας άνθρωπος αδιάφορος πλέον,οι ντομάτες της ζωής μου είναι ροδοκόκκινες την μιζέρια την έζησα καιρό και δεν τη θέλω,τώρα φωλιάζουν μέσα μου άλλα αισθήματα που με απογειώνουν ή με χαντακώνουν αλλά εσένα δε σε θέλω σε αυτό.Ήταν ο Ιπποκράτης νομίζω που με είχε πείσει πως οι συμπτώσεις είναι γεγονός αλλά και επιλογή...