ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια φιλη μου ειναι τωρα 25 χρονων κ δουλευει απο τα 19 της. Στην πρωτη της δουλεια μπηκε με μεσο, ενας θειος της την εβαλε σε μια εταιρεια φιλου του ως γραμματεια. Η κοπελα ομως προφανως ηταν αξια κ συντομα πηρε προαγωγη κ την εβαλαν σε ενα τμημα σχετικο με το αντικειμενο σπουδων της. Λιγο μετα τελειωσε κ τη σχολη της κ ειχε προταση απο μια αλλη εταιρεια να παει εκει. Κ φυσικα η ιδια το διαπραγματευτηκε σωστα κ με τα λεφτα κ ζητησε απο τη δευτερη εταιρεια παραπανω λεφτα απο οσα επαιρνε στην πρωτη, για να παει. Κ τα πηρε. Κ ενω οταν πρωτοξεκινησε στη δευτερη εταιρεια επαιρνε 1.500 ευρω το μηνα, τωρα ζητησε παραπανω κ της τα δωσανε, γιατι λογικα εκριναν οτι της αξιζαν. Κ εχει φτασει να παιρνει 2.000 χιλιαρικα το μηνα. Κ ειναι μολις 25. Τη θαυμαζω (κ ισως λιγο καλοπραιρετα να ζηλευω) για οσα εχει πετυχει. Ειναι ωραιο να εισαι σε μια τετοια ηλικια κ να νιωθεις οτι εχεις λεφτα να κανεις ο,τι θες κ να μην βασιζεσαι σε κανεναν. ΕΙναι πολυ σημαντικο για εναν ανθρωπο να μαθαινει να ειναι ανεξαρτητος απο μικρη ηλικια. Τα αναφερω ολα αυτα γιατι θελω να δωσω ελπιδα σε ολους οσοι ανηκουν στη δικη μου γενια (κ της φιλης μου δηλαδη) κ να πω οτι ναι μεν υπαρχει κριση, ναι μεν λεμε οτι ειναι δυσκολο ενας νεος ανθρωπος να κανει ονειρα στην Ελλαδα, ομως εν τελει βλεπουμε οτι δεν ειναι κ απιθανο αν το κυνηγησεις κ αν κανεις σωστες κινησεις (κ φυσικα αν εισαι δουλευταρας) να πετυχεις. Η κοπελα δουλευει απο τοτε που τη θυμαμαι. Κ μιλαμε για 8ωρο ενω παραλληλα ειχε κ τη σχολη της (οκ, δεν ειναι η πρωτη, απλα το διευκρινιζω). Κ τελειωσε τη σχολη σχεδον στα 5 χρονια κ μετα συνεχισε με τη δουλεια. Δεν χαριστηκε σε κανεναν, ηξερε τα προσοντα της κ ηξερε πως να πουλησει τον εαυτο της ωστε να της δωσουν αυτα που της αξιζουν. Σιγουρα υπηρξε και τυχερη γιατι της δοθηκε η ευκαιρια να δουλεψει σε μια μεγαλη εταιρεια στο ξεκινημα της κ αυτο μετρησε φυσικα θετικα στο βιογραφικο της. Αυτη την ευκαιρια μπορει να μην την ειχε ο καθενας αν δεν ειχε αυτο το γνωστο. Ομως κ η ιδια ειχε το χαρακτηρα κ τις ικανοτητες κ καταφερε να ξεχωρισει. Μακαρι να μπορουσα κ γω με τα πτυχια που εχω κ με την ορεξη για δουλεια να φτασω καποια στιγμη να ειμαι σαν εκεινη, να μην μετραω αν τα λεφτα μου φτανουν για να κανω οσα θελω.Βεβαια απο την αλλη σκεφτομαι οτι δεν εχουν κ ολα τα επαγγελματα την ιδια δυνατοτητα ανελιξης. Δηλαδη ναι, αν δουλευεις σε εταιρεια, μπορεις να παιρνεις προαγωγη κ μπορει καποια μερα να γινεις κ ο διευθυντης. Οταν ομως δουλευεις πχ ως δασκαλα, τι μπορει να ονειρευεσαι για το μελλον σου? Ποσο ψηλα μπορεις να φτασεις? Θελω να πω, δεν θεωρειτε οτι μερικες φορες καποια επαγγελματα απο μονα τους σε περιοριζουν ως προς το ποσα μπορεις να πετυχεις κ ποσο ψηλα μπορεις να φτασεις? Δηλαδη αν εγω εχω τελειωσει παιδαγωγικο, ε κατα βαση μπορω να γινω δασκαλα. Ειτε στον δημοσιο τομεα, ειτε σε ιδιωτικο σχολειο. Κ ως δασκαλα, πως μπορω να ονειρευομαι οτι καποια στιγμη θα φτασω να πληρωνομαι με 2 χιλιαρικα το μηνα? Ποιος θα μου δωσει 2.000 χιλιαρικα? Οσο καλη κ αν ειμαι, οσο κ αν με αγαπανε τα παιδια, οσο καλα κ να κανω τη δουλεια μου, πιθανοτατα κανεις δεν θα το εκτιμησει ουτε θα το αναγνωρισει. Αυτο πιστευω εγω. Οτι στο ποσο ψηλα θα φτασεις δεν παιζει μονο ρολο το ποσο ικανος εισαι να "πετας" αλλα κ το που βρισκεται το ταβανι. Κ σιγουρα το ταβανι σε καποιες δουλειες ειναι πιο χαμηλα απο αλλες. Τι λετε εσεις?