ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι γυναίκα δικηγόρος 36 ετών. Συνεργάζομαι με δύο δικηγόρους (υποτίθεται επί ίσοις όροις, αλλά αυτό είναι μιά άλλη κουβέντα), στα πλαίσια της οποίας συνεργασίας ο καθένας έχει και τους δικούς του πελάτες.Το θέμα είναι ότι στους άλλους δύο συνεργάτες μου γεννούν και τα κοκκόρια τους, ενώ εγώ με το ζόρι να σταυρώσω κανέναν πελάτη. Και το λέω χωρίς εμπαθεια ή ζήλεια, γιατί χαίρομαι που τα πάνε καλά, όμως στενοχωριέμαι που δεν έχω κι εγώ την ίδια επαγγελματική κινητικότητα. Δυστυχώς οι γονείς μου ήταν πολύ κλειστοί άνθρωποι και είχαν μόνο δύο φίλους που πλέον δεν ζουν κιόλας. Ενώ οι συγγενείς μετά απο μία δικαστική διαμάχη στην οικογένεια έγιναν καπνός. Δεν έχω κανέναν άλλον να με βοηθήσει με γνωριμίες και ό,τι έχω καταφέρει το έχω καταφέρει ΠΑΝΤΕΛΩΣ μόνη μου. Αλλά δεν είναι και εύκολο. Δεν σε εμπιστεύονται εύκολα όταν δεν είσαι απο γνωστό. Και το θέμα τώρα με την κρίση είναι ότι προστίθεται και η αδυναμία να τους ζητήσεις μία αξιοπρεπή αμοιβή (ενώ πάντα έκοβα αποδείξεις). Τώρα φεύγουν όχι όταν τους πεις να πληρώσουν αλλά ότι πρέπει να δώσουν και το ΦΠΑ. Νοιώθω μεγάλη επαγγελματική απόρριψη και είμαι πολύ στενοχωρημένη. Το μόνο που δοξάζω το Θεό είναι ότι η οικογένειά μου είναι καλά και ότι έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου που είναι όλα τα λεφτά (να μην είμαι και εντελώς αχάριστη). Απλά ήθελα να το εξομολογηθώ, γιατί με πειράζει πολύ.