ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον πρώην μου χωρίσαμε πρίν από δυόμισι χρόνια.Ήταν μόλις είχαμε τελειώσει και οι δύο τις σπουδές μας,και προσπαθούσαμε να πάρουμε αποφάσεις ώς προς το επαγγελματικό μας μέλλον,και η σχέση μας μπήκε σε δεύτερη μοίρα.Ήταν κοινή μας απόφαση,και χωρίσαμε φιλικά.Από τότε δέν είχαμε καμία επικοινωνία,και εγώ τους τελευταίους 5 μήνες έχω σχέση,που όμως δέν είναι ό,τι καλύτερο για εμένα και συναισθηματικά και ερωτικά.Μένω μόνο πιστεύοντας ότι μπορεί να αλλάξει κάτι...λάθος μου,το ξέρω.Εχθές συνάντησα τυχαία τον πρώην μου μετά από τόσο καιρό,μιλήσαμε λίγο,και μου πρότεινε να πάμε κάπου να μιλήσουμε.Απομακρυνθήκαμε με το αυτοκίνητο,πήγαμε κάπου και ήπιαμε καφέ,φάγαμε,περπατήσαμε,και κυρίως μιλήσαμε πολύ.Είμασταν τόσο διαφορετικοί και οι δύο,σάν να γνωριζόμασταν από την αρχή.Μου είπε πως εκείνος θέλει πολύ,και άν θέλω κι εγώ,να είμαστε πάλι μαζί.Του είπα ότι είμαι σε σχέση,και μου απάντησε πως η απόφαση είναι δική μου,και θα τη σεβαστεί όποια και άν είναι.Κάποια στιγμή,έκανα το λάθος να παρασυρθώ,και φιλιθήκαμε,αυτό και τίποτα περισσότερο.Δέν το κρύβω,αυτά που ένιωσα αυτές τις λίγες ώρες μαζί του ήταν τόσο όμορφα και κυρίως διαφορετικά από τότε που γνωριστήκαμε για πρώτη φορά.Ναί,θέλω να είμαστε ξανά μαζί και όπου βγεί,αλλά πως θα μιλήσω στον άλλον για την ξαφνική απόφαση μου να χωρίσουμε;Υποτίθεται πως είμαι καλά μαζί του όλο αυτό το διάστημα.Δέν ξέρω πώς θα βρώ τη δύναμη να του το πώ.Άσχετα με το τί συνέβη και τί νιώθω για τον πρώην μου,ήταν λάθος που δέν έφυγα από μία σχέση που δέν με κάλυπτε.Ήθελα κάπου να τα πώ,συγγνώμη άν σας κούρασα.