15.10.2011 | 21:33
Επιτέλους!
Με χώρισες μέσα σε κάτι μήνες 500φορές. Κάθε φορά που θυμόσουν την χ-ψ ανασφάλεια σου, θα την πλήρωνα εγώ και μάλιστα θα έφταιγα κιόλας. Είχες και λόγους έμπρακτους άλλωστε. Στο τέλος έλεγα θα διορθωθώ αφού φταίω. Θα κάνω το ένα, το άλλο, τα ΠΑΝΤΑ γιατί σε αγαπάω. Και πάταγα μαζί εγωισμό και αξιοπρέπεια γιατί σε ήθελα και σε παρακάλαγα να γυρίσεις να είμαστε μαζί. ΠΡΟΣΟΧΗ δεν είναι κακό να τα πατάς πού και πού αν αγαπάς, όταν όμως ο άλλος σε βάζει να το κάνεις συνέχεια γιατί αλλιώς τα βλέπει όλα στραβά, ε τότε είναι! Ω μεγαλοδύναμε, γιατί να ερωτευόμαστε και να γινόμαστε τόσο βούρλα;Θέλω να φύγεις από τη ζωή μου. Λυπάμαι που το λέω αυτό (και πάνω από όλα στον εαυτό μου), αλλά δεν σου αξίζω! Αξίζω σε κάποιον καλύτερο και αξίζω κι εγώ κάποιον καλύτερο. Αξίζω τον απόλυτο έρωτα που πότε δεν θα αισθανθείς για εμένα, αξίζω την ειλικρίνεια, την ασφάλεια, την βαθιά αγάπη, την εκτίμηση και την κατανόηση ως προς τα αυτονόητα τουλάχιστον. Βαρέθηκα να παρακαλάω, να απελπίζομαι, να στενοχωριέμαι, να κλαίω, να σε βάζω πάνω από όλους κι εσύ να θες κι άλλο κι άλλο, αλλά για εσένα να είμαι ένα απλό υποκατάστατο. Αυτή τη στιγμή θέλω να μη μου ξαναμιλήσεις ΠΟΤΕ, απλά να χαθείς!