ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατάφερα να αγαπήσω τον εαυτό μου και να πιστέψω.Απέβαλλα τη κοινωνική μου φοβία και την ανησυχία ότι όλοι με κοιτάνε και σχολιάζουν. Αυτή τη φλόγα που έβλεπα στα μάτια όλων των άλλων, την βλέπω εδώ και μήνες και στα δικά μου μάτια όταν κοιτάω στο καθρέφτη. Με ρωτάνε πώς πάει; λέω μια χαρά και η καρδιά μου χτυπάει λίγο πιο γρήγορα γιατι το ΕΝΝΟΩ. Ευχαριστώ τη συμφοιτήτρια μου η οποία συχνά με ρώταγε ¨Πώς τα πας; Γιατί φαίνεσαι στεναχωρημένος; Γιατί δε μιλάς; Σε απασχολεί κάτι¨ και εγώ της απαντούσα ¨δεν έχω τίποτα μωρέ¨, θορυβημένος που η στεναχώρια μου φαινόταν παραέξω. Την ευχαριστώ που με έκανε να καταλάβω ότι ήταν εκεί για μένα και ας της έχω μιλήσει αγενώς κάποιες φορές. Αλλά ευχαριστώ και εσένα δάσκαλε που σε ζήλευα για την αυτοπεποίθηση με την οποία μίλαγες, που έλεγες τη γνώμη σου στο αμφιθέατρο και έτριζε η αίθουσα.Που δεν φοβόσουνα να πεις αυτό που ήθελες, που δεν μπερδευότανε η γλώσσα σου κάθε 2 λέξεις Αυτό το απλό για σένα, για εμένα ήταν ένας τεράστιος μαραθώνιος τον οποίο τερμάτισα. Παιδιά, κλωτσιές στα μούτρα κάθε μορφής ανησυχίας και παράνοιας που μας κρατάει από το να δίνουμε το 100% αυτού που μπορούμε.Καλή δύναμη, καλό ξημέρωμα και όλα θα πάνε καλά...Πάνος 22