ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.5.2020 | 15:50

Έρχεται...

Η στιγμή που στα 27 σου καταλαβαίνεις ότι απλά δε έχεις μέλλον... Χωρίς φίλους, σύντροφο και όμορφα πράγματα να θυμάσαι από τα νεανικά σου χρόνια, δε μπορείς να πας μπροστά... Άλλοι σε αυτή την ηλικία τα έχουν όλα αυτά και έχουν τη ψυχολογία να προχωρούν, να εξελίσσονται, να φτιάχνουν τη ζωή τους... Εσυ, στα 27 σκέφτεσαι πως μόνο τα επαγγελματικα σου μπορείς να δουλέψεις λιγάκι για να εξασφαλίσεις όσο αυτό είναι εφικτό ότι θα έχεις να πιάτο φαγητό στο τραπέζι σου... Από εκεί και πέρα, πως να κάνεις παρέα; Όλοι έχουν. Κι όσοι δεν έχουν, δεν ψάχνουν....Κοπέλα, επίσης πως να βρεις; Μη έχοντας παρέες, δε βγαίνεις άρα δεν διεκδικείς... Μόνο αν τύχει καμία ευκαιρία από τη δουλειά ή όπου αλλού, αλλά δύσκολο.... Έως αδύνατο...Οπότε τι κάνεις; Απλά βγαίνεις, κανείς κανένα χόμπι, μιλάς με κανέναν άνθρωπο με την ελπίδα να ενδιαφέρεται να κάνει νέες γνωριμίες είτε φιλικές είτε ερωτικές... Απλά ελπίζεις... Αλλά στο τέλος, με την ελπίδα μένεις.. Και φτάνεις στα 40 σου, να έχεις χάσει τα νιάτα σου. Να μην έχεις ζήσει τίποτα. Να μην έχεις να θυμάσαι τίποτα... Προσωπικά, στα 27, σε αυτή τη φάση είμαι. Δεν έχω να θυμάμαι ούτε φοιτητική ζωή, ούτε ξενύχτια, ούτε διακοπές με φίλους, ούτε βόλτες, ούτε σχέσεις με κοπέλες ουτε τίποτα... Πως ζεις, λοιπόν, όταν είσαι σε αυτή τη φάση, βλέποντας μάλιστα γύρω σου τοσους συνομιλικους σου να έχουν όλα αυτά που εσύ δεν είχες και ούτε θα έχεις ποτέ; Δυστυχώς, για ανθρώπους σαν εμάς, μια ζωή με φίλους, διασκέδαση και σεξ είναι μόνο όνειρο... Μακρινό. Που δε θα ζήσουμε ποτέ. Τι νόημα έχει, να συνεχίζεις; Αλήθεια...
6
 
 
 
 
σχόλια
Εχεις απολυτο δικιο. Ζωη χωρις σεξ, φιλους, διασκεδαση δεν ειναι ζωη. Εισαι τοσο χαλια εμφανησιακα που δεν μπορεις να βρεις γυναικα; Μηπως κοιτας κοπελες πολυ ομορφες; Αν σε ανακουφιζει να σου πω οτι υπαρχουν πολυ χειροτερες περιπτωσεις. Οπως η δικη μου.
Γύρω στα 28 μου σκεφτόμουν πολλά από αυτά που σκέφτεσαι κι εσύ. Κι ας είχα χόμπι και ενδιαφέροντα και σχέση, υπήρχαν στιγμές που ένιωθα μόνος. Σκεφτόμουν κι εγώ ότι θα φτάσω 40 και δε θα έχω κάνει τίποτα ενδιαφέρον, δε θα έχω ακόμα κανένα κοινωνικό κύκλο, δε θα έχω εμπειρίες, περνούν τα χρόνια, αργότερα δε θα μπορώ κιόλας να τα κάνω… και άλλα τέτοια όμορφα. Μετά από μερικά χρόνια και πλέον πιο κοντά στα 40, μπορώ να σου πω ότι έχουν αλλάξει πολλά. Δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, απλώς όπως εξελίσσεται η ζωή, το ένα έφερε το άλλο και άλλαξαν τα δεδομένα. Κάποιοι τομείς πήγαν καλά, κάποιοι θέλουν ακόμα δουλειά. Όμως όταν άρχισα να αποδέχομαι τις αλλαγές στη ζωή μου (θετικές και αρνητικές), η όλη διαδικασία έγινε κάπως πιο εύκολη. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ρόδινα τα πράγματα, ακόμα το δουλεύω. Δεν ξέρω αν θα σταματήσουμε και ποτέ να το δουλεύουμε, αλλά όπως είπε μια ψυχή εδώ μέσα... «Όλα ξεκινούν από την σχέση με τον εαυτό. Εάν είναι σταθερή και καλή, μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που θέλουμε στην ζωή, υπάρχουν.» Ελπίζω να σου λέει κάτι αυτό, εμένα μου φάνηκε ελπιδοφόρο. Εύχομαι να αλλάξουν τα δεδομένα σου σύντομα!
ΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΝα' σαι καλά, βρε, τέλειωσε κιολας η ζωή σου στα 27, όταν συμφωνα με το μέσο όρο ζωής έχεις μόλις διανύσει ελάχιστα πάνω από το 1/3 της.Έλα να συμμαζευόμαστε και να βλέπουμε το ποτήρι έτοιμο να γεμίσει, αντί άδειο....
"δείτε τα πράγματα πιο ανάλαφρα." ( προηγούμενη εξομολόγηση) Πέρα από την πλάκα, τι σε εμποδίζει να βρεις δραστηριότητες και από εκεί να γνωριστείς με νέα άτομα για παρέα και να κάνεις βόλτες; Επίσης, αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος δεν σε εμποδίζει κανείς να δώσεις εξετάσεις και να περάσεις στη σχολή που σου αρέσει.
Πρέπει να δουλέψει τον χαρακτήρα του. Γιατί δεν έχει παρέες και δεν βρίσκει στα χόμπι;Aν υποθέσουμε ότι είναι μεταβατική φάση γιατί θεωρεί ότι το περνάει μόνο αυτός;Κάνοντας το πρώτο βήμα κάποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει άτομα που θα ταιριάξουν. Τέλος, όλος αυτός ο πόνος βγαίνει που από το γραπτό του μπορεί να βγαίνει και στην πραγματική του ζωή και να λειτουργεί αποτρεπτικά.
Ποιος σου είπε πως όλοι έχουμε ζήσει καταπληκτική ζωή; Είμαι γυναίκα 34 και δεν έχω ζήσει κανέναν μεγάλο έρωτα και ούτε θυμάμαι να έχω κάτι ιδιαίτερο από τα φοιτητικά μου χρόνια. Έναν βιαστή ψυχής γνώρισα και έπεσα σε λάθος χέρια. Τι έχω να θυμάμαι από αυτόν τον ηλίθιο; ΤΙΠΟΤΑ. Τι κάνω; Συνεχίζω τη πορεία μου, προσπαθώ να με δυναμώσω, δεν έχω στηρίγματα παρά μόνο μια πληγωμένη μαμά και ένα μπαμπά στο νεκροταφείο. Για αυτό σου λέω πως εάν έχεις τους γονείς σου, καντους μια μεγάλη αγκαλιά, αν έχεις αδέρφια αγκάλιασε και αυτά. Πρέπει απλά να φύγουμε από τη θλίψη και τη μιζέρια που νιώθουμε. Το λέω και σε μένα που τα τελευταία χρόνια περνώ πολλά. Υπομονή και ελπίδα!

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon