ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μαλλον ειναι τοσο δυσκολο να βρουμε τον ερωτα.Αλλα δεν καταλαβαινω γιατι. Ειδικα στη Lifo βλεπω ολη τη μοναξια του κοσμου. Απελπισμενοι ολοι να πουν κατι που τους πνιγει. Γιατι για καποιο λογο δεν εμπιστευομαστε τους φιλους μας. Η ισως δεν πιστευουμε και τοσο στους φιλους μας. Η μηπως οι λεξεις αλλαζουν εννοιες παιρνοντας τα χρονια? Νομιζω οτι πλεον δεν αφηνομαστε. Μας τρομαζουν και οι γονεις του στυλ"προσεχε με ποιον βγαινεις" κλπ.Και περναμε στο παρασυνθημα. Ειχα κι εγω μια σχεση που (λογικο) χωρισαμε. Το θεμα ειναι ομως οτι πλεον δεν ξερω αν μπορω να ερωτευθω. Θα ηθελα να ζουσα τις εποχες εκεινες που οι αντρες καθοντουσαν και λεγαν ομορφα λογια στις κοπελες η τους διαβαζαν ποιηματα. Ενταξει προφανως και δεν περιμενω καποιον να το κανει αυτο πλεον αλλα θα ηθελα να ζουσα τοτε. Τι γινεται ομως αν με τη σχεση σου δεν εχεις ολοκληρωσει και φοβασαι να πας παρακατω? Πως να πεις οτι εισαι απειρη σε μια ηλικια οπου το 90% των κοριτσιων δεν ειναι;So...ψαχνω ενα αγορι-ασχετως ηλικιας-που θα περναμε καλα γιατι μας αρεσουν τα ιδια πραγματα! Γιατι θα γελαμε.Τοσο κακο να θες να γελας? Μου λειπει τοσο πολυ.