ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνω εδώ και ένα χρόνο παρέα με ένα παιδί. Έχουμε περάσει τη φάση και οι δύο να είμαστε αλλού, και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Τώρα και οι δύο ελεύθεροι. Το θέμα είναι όμως τον τελευταίο καιρό νιώθω κάποια παραπάνω πράγματα. Νομίζω πως δεν είμαι ερωτευμένη με την έννοια της τρέλας ή αυτό που όταν βλέπεις τον άλλον η καρδιά σου πάει να σπάσει. Αλλα μου αρέσει πολύ σαν άνθρωπος, ο χαρακτήρας του... Μπορούμε να περάσουμε καλά μαζί δηλαδή να διασκεδάσουμε, η νοοτροπία στη ζωή μας είνια πάνω κάτω η ίδια και ο ένας στηρίζει που τον άλλον. Πέρα από αυτά όμως θέλω να του μιλάω κάθε μέρα αν γινόταν, και πολλές φορές μου λείπει. Παλιότερα όταν έβγαινε με κάποια δε με πείραζε, ενώ τώρα με ενοχλεί, νιώθω κάτι μέσα μου να με ενοχλεί. Όταν βρισκόμαστε υπάρχουν στιγμές που θέλω να με πάρει αγκαλιά και να φιληθούμε. Τώρα τελευταία έχει τύχη δύο φορές να πάμε έξω σε μαγαζί και εκεί που χορεύουμε έχει έρθει και με έχει αγκαλιάσει... Μου άρεσε πολύ. Θα ήθελα πολύ να δοκιμάσουμε έστω να φιληθούμε να δούμε αν μας βγαίνει. Και αν όχι δε πειράζει, αλλά αν ναι, γιατί όχι;