ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον άνθρωπο μου είμαστε μαζί 4 χρόνια. Είναι το στήριγμα μου, εκείνος που μπορώ να του πω τα πάντα, που με κάνει χαρούμενη, που γελάμε μαζί, που αντιμετωπίζουμε τη ζωή από κοινού. Στην αρχή της σχέσης μας όλοι ήταν εναντίον μας λόγω της διαφοράς μορφωτικού επιπέδου. Εγώ είμαι τελειόφοιτη ιατρικής και εκείνος μηχανικός αυτοκινήτων. Η οικογένειά μου δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτα και αρκετοί ""φίλοι"" μας αντιμετώπιζαν υποτιμητικα και με καχυποψία. Δεν μπορώ να πω, πολλές φορές επηρεάστηκα. Κάθε φορά όμως κέρδιζε αυτό που ένιωθα, η ηρεμία και η γλύκα που αισθανομαι στην αγκαλιά του από την πρώτη μερα. Περνώντας ο καιρός και ενώ πλέον είμαι βέβαιη ότι πήρα τη σωστή απόφαση, χαίρομαι που δεν υπέκυψα στις πιέσεις και άκουσα μόνο την καρδιά μου. Αν τώρα είχα χωρίσει μαζί του μόνο και μόνο για να κάνω το χατίρι των άλλων και για το "στάτους" , αυτή τη στιγμή θα ήμουν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Φυσικά δεν ξέρω αν θα κρατήσει για πάντα. Ξέρω όμως ότι αν τελειώσει θα είναι για κάποιον δικό μας λόγο και για κανέναν εξωτερικό παράγοντα. Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ίσως απλά επειδή σήμερα με ξύπνησε η γάτα Μας στο σπίτι Μας. Και ένιωσα πολύ ευτυχισμένη...