ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι αγόρι 19 χρόνων. Πριν από 2 εβδομάδες περίπου έπιασα δουλειά σε ένα εστιατόριο λόγω έλλειψης οικονομικών. Όλα καλά στην αρχή γνώρισα πολλά άτομα τα οποία μου φάνηκαν πολύ εντάξει χαρακτήρες. Τις πρώτες μέρες(σερβιτόρος εγώ) καθώς έκανα κάποιες δουλειές πάνω κάτω, είχα δει μια κοπέλα στο ταμείο συμπαθητική φαινόταν και ήταν από τα ελάχιστα άτομα με τα οποία δεν είχα συστηθεί ούτε γνωριστεί. Μετά από λίγες μέρες γνωριστήκαμε, σαν άτομο έχει τον τρόπο να μιλάει μαζί σου λες και σε ξέρει χρόνια , μου αποκάλυψε επίσης ότι μπροστά στον υπεύθυνο και τα υπόλοιπα μέλη του μαγαζιού δεν δείχνει τον πραγματικό της εαυτό για τυχόν παρεξηγήσεις ενώ σε εμένα σαν σερβιτόρο δεν μπορεί να προσποιηθεί γιατί με θεωρεί "δικό" της. Στην πορεία μιλήσαμε για λίγο και κάπως το έφερε η κουβέντα και της είπα ότι αθλουμε και ακολουθώ διατροφή εκείνη με ρώτησε τη λέει η κοπέλα μου για αυτό και τις απάντησα πως δεν έχω κοπέλα, με αμηχανία στον τόνο της φωνής της μου είπε πως δεν έχω κοπέλα γιατί δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί της. Προσπάθησα να την πλησιάσω τώρα τελευταία αλλά δεν διακρίνω τον παιχνιδιάρικο τροποε τον οποίο επικοινωνούσαμε τον προηγούμενο καιρό.. ανταλλάσσουμε πολύ συχνά ματιές , στιγμιαίες και μη αλλά μερικές φορές μου φαίνεται ότι είναι απλά ευγενική και δεν ενδιαφέρεται.. Αυτή είναι 24 και δεν είναι μόνο αυτο αλλά και μέσω της δουλειάς η προσέγγιση γίνεται αρκετά δύσκολη...Δεν έχω ξανανιώσει έτσι όταν την βλέπω χαρούμενη μου φτιάχνει την μέρα αντιθέτως όταν είναι στις μαύρες τις είμαι και εγώ κάπως μες τα νεύρα . Αυτά τα μάτια της μου έχουν κάνει ζημιά..