Με μία νότα αθωότητας σκέφτομαι εγώ: πόσο τραγικό να τα δίνεις όλα επί 5 χρόνια, και ξαφνικά να σε χωρίζει με τέτοιο τρόπο ο άνθρωπος σου... Άραγε αξίζει να τα δίνεις όλα σε έναν άνθρωπο; Αυτή η κυνικοτητα με τρομάζει...
6.4.2017 | 15:43
Έρωτας και μούχλα
Με το αγόρι μου είμαστε μαζί πέντε χρόνια. Τελειώσαμε σπουδές και φύγαμε έξω για να δουλέψουμε σε κάτι συγγενείς του που χρειάζονταν χέρια. Τον αγάπησα και τον πίστεψα. Στήριξε ο ένας τον άλλο. Δεν έχω κάποιο φοβερό παράπονο και μου συμπεριφέρθηκε καλά. Απλώς, ξύπνησα μια μέρα και κατάλαβα ότι μου τελείωσε. Έτσι απλά. Δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου σε όλο αυτό. Μια φίλη μου από επαρχία μου είπε ότι ο πρώτος μου έρωτας από το σχολείο, που με είχε χωρίσει, τότε που ήταν ανώριμος, με ψάχνει παντού και θέλει να μου μιλήσει και της ζήτησε το τηλέφωνο μου. Αυτό ήταν. Τρελάθηκα και μου πήρε τα μυαλό ο έρωτας. Σκέφτομαι το αγόρι μου, αλλά μου έχει τελειώσει. Το Πάσχα θα φύγω για Ελλάδα (το αγόρι μου δεν μπορεί να έρθει γιατί κάποιος πρέπει να κρατάει το μαγαζί) και θα πάω να τον βρω για να ζήσω αυτό που πραγματικά θέλω. Θα πάρω μαζί και τα βασικά πράγματα για να μην ξαναγυρνάω και τον αντιμετωπίζω και αυτόν και τους συγγενείς του που με εκμεταλλεύονταν. Πριν με κρίνετε πιστεύετε πως θα ήταν καλύτερα να είμαι κάπου που δεν θέλω πια να είμαι; Θα τον πάρω τηλέφωνο και θα του εξηγήσω. Δεν με νοιάζει πλέον. Με νοιάζει να ΖΗΣΩ τον απόλυτο έρωτα.
9
