ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Έρωτας τάχα να 'ναι αυτό που έτσι με κάνει να ποθώ τη συντροφιά σου", λεει ενα τραγουδι. Να προσπαθω να σβησω αυτο το συναισθημα, να το εξαφανισω κι εκει που λεω πως τα καταφερα ξανα απ'την αρχη. Σε σκεφτομαι. Σκεφτομαι τι κανεις τωρα, αν εισαι ευτυχισμενη, αν σου λειπει κατι, κάποιος, καποια, πως περνας τις ωρες σου, αν κοιμασαι, αν περναω απο το μυαλο σου. Θα ηθελα να υπηρχε ενας τροπος να μαθεις το πως νιωθω για σενα. Να μαθω αν θα σηκωνες το κεφαλι σου προς εμενα και να με κοιταξεις στα ματια, να μου χαμογελασεις ή αν θα γυριζες την πλατη σου και θα φευγες σαν να μην ειχε συμβει τιποτα. Θα ηθελα να μπορουσα να στα πω, μα δεν εχω το θαρρος. Δεν εχω την δυναμη να σου πω οσα γυριζουν στο μυαλο μου και ποσο ομορφα σε εχω τοποθετησει στην ψυχη μου. Δεν ξερω ουτε αν εισαι γκει,ουτε αν εισαι μονη και αυτο το κανει πιο δυσκολο και πιο ακατορθωτο για μενα. Στη ζωη μου τα τελευταια δε ζω, απλα υπαρχω. Κουρασμενη νιωθω γενικα. Μου τελειωνουν οι δυναμεις και προσπαθω να τις ξαναμαζεψω να προχωρησω. Δεν εχεις σχεση εσυ σαυτο. Ισα ισα που αμα θελω να μαθω αν ακομα ζω σε σκεφτομαι για να νιωσω αν ακομα χτυπαει η καρδια μου, αν νιωθω κατι μικρο απλο και γλυκο ... Αν δεν σταθω στα ποδια μου δε μπορω ναντεξω ουτε την απορριψη σου, ουτε την αστοχια μου. Καθε ανθρωπος λενε, σου ξυπνα διαφορετικα συναισθηματα. Εσυ εστω αθελα σου, με εκανες να δω ενα γλυκο, ρομαντικο κομματι του εαυτου μου που δεν ηξερα πως υπηρχε και που σε αλλους το κοροιδευα και το γελουσα.Και τωρα ντρεπομαι που νιωθω ολα αυτα. Αν σκοτωσω ομως κιαυτες τις σκεψεις δε ξερω τι αλλο θα απομεινει να παιρνω μικρες ανασες μεχρι να τελειωσουν ξανα. Περιεργα συναισθηματα, περιεργες σκεψεις και πιο περιεργο που νιωθω πως εμεις ταιριαζουμε και δεν εχουμε ζησει τιποτα μαζι. Δεν μοιραστηκαμε καμια στιγμη. Αληθεια ή φαντασια αυτο νιωθω. "Έρωτας να 'ναι η σιωπή που όταν σε βλέπω, μου το κλείνει πιο σφιχτά το στόμα"..., μα φοβαμαι πως τιποτα δε θα μαθεις, δε θα σου πω...τουλαχιστον για τον επομενο καιρο. Απλα θα σε βλεπω απο μακρια, και θα παλευω με ολα αυτα. Τις σκεψεις του μυαλου και τους κτυπους της καρδιας, μεχρι να ξεθωριασουν ή μεχρι να βρω το θαρρος και την αυτοπεποιθηση που εχω χασει τοσα χρονια, για ασχετους λογους. Παρ' ολα αυτα.."Ο,τι και να 'ναι, το ποθώ"...και υποφερω,σιωπηλα.