ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωρίστηκα με την κοπέλα σε καφετέρια που δούλευε πριν απο 4 χρόνια... Τους πρώτους μήνες την έβλεπα αρκετά φιλικά ίσως γιατί είχε ήδη δεσμό αν και δεν το κρύβω ότι γενικά ένας άνδρας δεν βλέπει ποτέ σχεδόν φιλικά μια κοπέλα. Με τον καιρό γινόταν όλο και "χειρότερο" και εν τέλει αφού είχε ήδη χωρίσει η κοπέλα εγώ την είχα πλέον ερωτευτεί... Δεν έβγαινε απο το μυαλό μου, δεν μπορώ να το πω ποιό απλά... Δεν της το είπα ποτέ φοβόμενος ότι σε προηγούμενες συζητήσεις μας μου είχε ήδη πει οτι με βλέπει πολύ φιλικά και οτι είναι πλατωνικά ερωτευμένη μαζί μου. Ίσως να είχε ήδη καταλάβει πως αισθανόμουν γι'αυτήν και ήθελε να αποφύγει τα χειρότερα. 4 χρόνια μετά και φτάνοντας στο σήμερα δεν έχω σταματήσει ποτέ να αισθανθώ κάτι διαφορετικό για εκείνη, συνεχίζουμε και κάνουμε παρέα αλλά νιώθω ακριβώς το ίδιο. Με λίγα λόγια δεν μπορώ να την δω φιλικά σε καμία περίπτωση. Έχω πελαγώσει και δεν ξέρω τι να κάνω. Αισθάνομαι πολύ αδικιμένος απο αυτήν αλλά κάνω και την αυτοκριτική μου. Την εξομολόγηση την κάνω ποιό πολυ για να πάρω μια γνώμη απο κάποια κοπέλα που ίσως με βοηθήσει. Απο άντρες τι να ζητήσω... Τα συζητάω σχεδόν κάθε μέρα και η απάντηση "ξέχασε την" δεν μπορώ να πω ότι ειναι και πολύ εύκολη απόφαση