ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένουμε στην ίδια πολυκατοικία. Απο τότε που χτίστηκε πριν 15 χρόνια πήραμε το σπίτι μας όπως και οι δικοί του! Ήμουν 14 χρονών και αυτός μικρούλι 5 χρονών... Έπαιζε στη πολυκατοικία, μπουγέλο, ποδήλατα, διάφορα, κρυφτό κυνηγητό με τους φίλους του, ένα γεια είχαμε απλά και τίποτα παραπάνω. Περνούσαν τα χρόνια και μεγαλώναμε, πήγαινε Γυμνάσιο μετά Λύκειο και τον έβλεπα απλά σαν μικρούλι πιτσιρίκι... Επειδη τα τελευταία χρόνια λείπω απο το πατρικό μου και μένω αλλού, και αυτός πέρασε σε σχολή, είχα μερικά χρόνια να τον πετύχω. Τον είχα αφήσει ένα αμούστακο παιδάκι που έπαιζε με το ποδήλατο και με τη μπάλα του.ΤΟν βλέπω λοιπόν στις γιορτές, μπαίνουμε μαζί στο ασανσέρ, δεν τον αναγνώρισα, ποιο παιδάκι; Ένας πανέμορφος 20χρονος νεαρός, με πολλά γένια και αντρικά πια χαρακτηριστικά (και φανταστείτε ποτέ δεν μου άρεσαν οι μικρότεροι). είμαι 29 τώρα.Τον χαιρετάω και μένω με το στόμα ανοιχτό Γιωργάκη εσύ είσαι; Καλέ δε σε γνώρισα! Χαμογέλασε και μου λέει σπουδάζει 2ο χρόνο σε άλλη πόλη στα ΤΕΙ.Λοιπόν τον σκέφτομαι και δε ξέρω τι είναι αυτό που νιώθω! Το πόσο άλλαξε; Παιδιά τι έπαθα; Εϊναι λογικό; Ερωτεύτηκα αυτό το σκατούλι που έπαιζε μπουγέλο και έσπαγε όλες τις γλάστρες με τη μπαλα του;Νομίζω ερωτεύτηκα.