Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να της εξομολογήσεις ολα αυτα που αισθάνεσαι. Άλλωστε τα αισθήματα υπάρχουνε για να τα εξωτερικεύουμε και οχι για να απομονώνουμε. Πολλες φορες ειναι και ο φόβος που μας σπρώχνει προς τα πισω λόγω της μη ανταπόκρισης απο το επιθυμητό μας πρόσωπο. Κάθισε και μιλα της. Ύστερα αφήνεις ενα περιθώριο να σκεφτεί και να συλλογιστεί το μυαλο της ολα όσα της εκφρασες. Ειχα βρεθεί και εγω σε μια θέση σαν την δίκη σου. Βέβαια βρήκα κερδισμένη, αλλα και χαμένη να έβγαινα.. παλι κερδισμένη θα ημουν... θα προχωρούσα παρακάτω. :)Τόλμησε το λοιπόν, για αν δεν το κανεις, θα μένεις μια ζωη με την απορία και θα γινει αποθωμενο. Και αποθωμενα δεν θελουμε..
22.1.2017 | 00:44
Ερωτευτηκα κοπελα
Εδώ και περίπου 4 μήνες αποδέχτηκα το γεγονός ότι όντως είμαι ερωτευμένη με αυτό το άτομο παρότι θεωρούσα τον εαυτό μου στρέιτ όλα αυτά τα χρόνια(πρωτα σημαδια ελξης ας πουμε υπηρξαν πριν απο 5 μηνες)...Δεν εχω ξαναισθανθει κάτι τόσο σαρώτικο..με έχει αλλάξει όλο αυτο και πραγματικά νιώθω πιο ζωντανή...!Στην αρχή λοιπον, κατά στιγμές φαινόταν να υπάρχει και ανταπόκριση(η κοπέλα αυτοπροσδιορίζεται ανοιχτά ως μπάι οπότε δεν το θεωρούσα και απίθανο) και έπλεα σε πελάγη ευτυχίας όταν μου έδινε τέτοια στοιχεία..Ωστόσο, ακόμη και τότε, δίστασα να κάνω κάτι παραπάνω από τις διακριτικές κινήσεις που ως τότε δοκίμαζα, γιατί η κοπέλα αυτη είναι ένα άτομο που δεν μπορώ με τίποτα να ψυχολογήσω και γενικώς έχει πολλές μεταπτώσεις ψυχολογικές και αλλαγές στην συμπεριφορά(από ζεστό στο κρύο κτλ)..και φοβόμουν μην τρέφω απλά αυταπάτες και τελικά χάσουμε και την οικειότητα που αποκτήσαμε στο διάστημα που την προσέγγιζα...(να πω οτι ειμαστε και σε κοινη παρεα ). Οπως και να εχει..στη διακοπες των Χριστουγεννων ήμασταν σε διαφορετικές πολεις και μιλησαμε μονο λιγες φορες μεσω facebook όπου ενιωθα οτι πλεον υπερισχυε κατα παρα πολυ η ψυχρη της εκδοση...ενιωσα οτι το εχασα το τρενο...οταν επεστρεψα στην κοινη μας βαση και αφου βγηκαμε μερικες φορες πηρα την αποφαση να της μιλησω εστω για να το βγαλω απο μεσα μου...και ουσιαστικα μου ειπε πως της ειχε περασει απο το μυαλο και πως μια περιοδο μαλιστα σκεφτοταν να ενδωσει γιατι ισως θα ηταν καλυτερα και για τις 2 μας αλλα δεν....την ρωτησα γιατι ''δεν'' και μου ειπε πως της αρεσει η φιλια μας και πως θα τσακωνομασταν συνεχεια γιατι ειναι περιεργος ανθρωπος...τελοσπαντων συνεχιστηκε η συζητηση αλλα χωρις καποιο ιδιαιτερο συμπερασμα..και εγω εν τελει εκανα λιγο πισω και της ειπα οτι ειναι οκ η κατασταση, να μην νιωθει ασχημα και ας ειμαστε οπως ως τωρα(σε φιλικα δηλ πλαισια).... Δεν μπορω ομως...το μυαλο μου ειναι ολη μερα σε εκεινη και πλεον δεν ξερω και πως να το διαχειριστω ολο αυτο...θα ηθελα να μπορουσα να ξεκλεψω εστω ενα φιλι...δεν ξερω...δεν θελω ακομη να αποδεχτω οτι χαθηκαν οι ελπιδες....Υπαρχουν συμβουλες...? θα μπορουσα αραγε, με καποιον τροπο να της τραβηξω το ενδιαφερον και να την κανω να αλλαξει γνωμη..?
1