ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αφού δε της το είπα, θα το εξομολογηθώ εδώ, γιατί δεν πρόκειται να της το πω ποτέ, εδώ και καιρό την έβλεπα το πρωί που πήγαινα στη δουλειά μου, όμως τώρα που άλλαξα δουλειά και δεν παίρνω τα ΜΜΜ δε τη βλέπω, ποτέ δεν την πλησίασα να της πω ούτε μια καλημέρα, και ο λόγος ήταν ότι μου κοβοντουσαν τα πόδια, και δεν ήθελα να με περάσει για κανένα πεφτουλα, κακοπροαιρετο, ή τρελό, η αλήθεια όμως είναι ότι πεθαίνω και λιώνω, δε μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι, αν και από κάποιες ενδείξεις νομίζω, πως είχα φάει άκυρο εκ των προτέρων, οκ, το θέμα είναι ότι κλαίω σα μ... @ς τσάμπα και βερεσέ τα βάζω με τον εαυτό μου, δεν το έχω ξαναπάθει με καμία αυτό, και όμως, γιατί να μην έχεις ποτέ τον άνθρωπο που ερωτεύεσαι με τόση ένταση? και γιατί να ζεις μέσα σε μέτριες και χλιαρές σχέσεις? και γιατί εκεί μου κόβονται τα πόδια, και μένω κολώνα, μακάρι να ήμουν κοντά της απλά κοντά της, τίποτα άλλο. θέλω να σταματήσω να στεναχωριέμαι και να μου περάσει γρηγορα όλο αυτό, ίσως καλύτερα που άλλαξα δουλειά. Νιώθω βλακας, και τα βάζω με τον εαυτό μου, ίσως οι περισσότεροι θα έλεγαν να κάνω κίνηση, να πω μια καλημέρα, αλλά τώρα πέρασε το τρένο. Θα το ξεπερασω.