ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας ώστε να μου πείτε όσοι θέλετε την γνώμη σας. Γνώρισα ένα παιδί, με διεκδικούσε περίπου ένα χρόνο εγώ σκεφτόμουν ότι δεν θα ταιριάζαμε και ότι καλύτερα να μην έμπλεκα όμως περνώντας ο καιρός βγήκαμε τελικά ραντεβού. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το ραντεβού αυτό, δεν περίμενα ποτέ ότι θα πήγαινε τόσο καλά, ανέλπιστα καλά. Κάπιια στιγμή μου είπε μάλιστα ότι ήταν ένα από τα καλύτερα πρώτα ραντεβού που έχει βγει ποτ2 του και εγώ φυσικά συμφώνησα. Είχαμε χημεία τόσο στο ερωτικό (φιλιόμασταν) όσο και στην επικοινωνία μας. Εκείνος έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Κλείσαμε μαζί 8 ώρες από το σούρουπο ως την αυγή! Την ίδια μέρα μου έστειλε μήνυμα να μιλήσουμε, πέρασαν 3,4 μέρες μιλώντας για την καθημερινότητα μας, για διάφορα άλλα πράγματα και προτάσεις για το τι θα κάναμε μαζί ( του πρότεινα να αρχίσουμε κάποια στιγμή μια σειρά ) και εκείνος δέχτηκε πολύ πρόθυμα. Γενικά δεν φαίνεται αρνητικός κάθε άλλο μάλιστα. Τον ρώτησα χθες για το πότε σκέφτεται να βρεθούμε πάλι και εκεινος μου ειπε και την επομενη μερα θα μπορουσε ακομη κι αν δουλευε. Ομως εγω ειχα μαθημα (μιας τεχνης) και του ειπα να μην πιεστει ουτε εκεινος εφοσον δουλευει αλλα και οτι εγω δεν μπορουσα λογω αυτου οπότε καλυτερα να βρισκομασταν την επομενη μερα! Αλλα ενω μετα μιλησαμε λιγο για κατι αλλο δεν μου ανεφερε τιποτα για την επομενη μερα. Και τωρα σκεφτομαι μηπως εσβησε το παθος... ειμαι υπερβολικη; επειδη πραγματι το δεχομαι οτι μπορει να γινομαι. Λετε να σημαινει κατι το οτι αργει το δευτερο ραντεβου; ειμαι λιγο αρχαρια...