ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εγω ειμαι ακόμα τοσο στην ψυχή .......................... κι ας δείχνω 45 στην εμφάνιση .................

Τα 16 ήταν η αγαπημένη μου ηλικία. Θυμάμαι έβγαινα κάθε πρωί στο μπαλκόνι και καθόμουν ένα εικοσαλεπτο ακούγοντας μουσική και κάνοντας το πρωινό τσιγάρο μου πριν το σχολείο. Η μόνη μου ανησυχία τότε ήταν πως θα κάνω τα μαλλιά μου, τι θα φορέσω για να πάω στον χορό και το βράδυ στις καταλήψεις, κι αν θα μου στείλει ο Μήτσος από το Γ4. Μετά φτάσαμε τα 17 και φυτρώσαμε.

Διακοπές στη Ζάκυνθο, ήταν ανέλπιστα ωραία. Μετά το χάος.

Όχι με τίποτα. Μ´έτρωγε το άγχος για τις επιδοσεις μου στο σχολείο. Αν και αναπολώ τα γέλια που κάναμε με την κολλητή μου ειδικά όταν έφευγαν οι δικοί μου και ερχόταν σπίτι μου να κοιμηθεί κουβαλώντας το μαξιλάρι της. Κουβεντιάζαμε όλη νύχτα. Ήταν πολύ δυνατή η φιλία μας και το νοιάξιμο της μιας για την άλλη πολύ αγνό.

Απο εμενα όχι

Και τι θα καταφέρεις μόνο σε μία μέρα;