ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η Γυναίκα μου αφιέρωσε ένα τραγούδι (Μέχρι το τέλος της Μποφίλιου )και με έβαλε σε σκέψεις.... το τελευταίο καιρό την βλέπω πολύ διαφορετική απόμακρη στενάχωρη σκεπτική...το γνώριζα το τραγούδι εννοείται αλλά από χθες το ακούω ξανά και ξανά...οι στίχοι είναι τέτοιοι που Ο καθένας το ερμηνεύει με τον τρόπο του Θεωρώ ... εσείς τι μύνημα πιστεύετε ότι ήθελε να μου περάσει;;; Θα σας αφήσω και τους στίχους για οσους δεν τον γνωρίζουν...Μέχρι το τέλος η ψυχήκι όμως πηγαίνει και πιο κεικαλά που βρέθηκες εσύνα μου την ταξιδέψειςκαι μη σε νοιάζουν τα λεφτάαν μ' αρνηθείς ως τις εφτάθα περισσέψουν αρκετάτριάντα θα ξοδέψειςόχι που τρέμω το σταυρόαλλά που δεν μπορώ να βρωχρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσίαδε φεύγω για παλικαριάαλλά που μού 'πεσε βαριάμες τον Παράδεισο η τόση προδοσίαδε σού ζητάω να πληρωθώμονάχα όταν σταυρωθώάσε με ν' αναμετρηθώμ' αυτά που σέ πονάνεκι άμα γυρίσεις νικητήςθα χεις καρδιά να κοιμηθείςαυτούς που φεύγουνε νωρίςποτέ δεν τούς ξεχνάμεόχι που τρέμω το σταυρόαλλά που δεν μπορώ να βρωχρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσίαδε φεύγω για παλικαριάαλλά που μού 'πεσε βαριάμες τον Παράδεισο η τόση προδοσίαΜέχρι το τέλος η ψυχήκι όμως πηγαίνει και πιο κει...